E-Dergi

Kitabı okurken bugüne kadar hep saygı ile andığım Latife Hanım’dan nefret ettim diyebilirim. Yazarın abartmasından mıdır bilmem ama Atam’ın ne kadar sabırlı bir insan olduğunu da öğrendim. Dönemin insanlarının ona ne kadar hürmet ettiğini görmek beni biraz şaşırttı. Bugünün bir kısım insanlarıyla o insanları karşılaştırdım da aradaki farkın uçurum gibi olduğunu gördüm. Kitabın dili yalın. Çok samimi bir üslup kullanılması gayet hoştu. Fakat dikkatimi çeken bir konu da kitabın içindeki orjinal bir mektup ile yazarın aktarım metninin kelime kelime birbirlerini tutmamasıydı.

Kitabın içinde orjinal belgelerin yer alması inandırıcılığı artırmış. Sayfa sayısı ve konunun ciddiyeti sebebiyle okurken sıkılabilirsiniz. Bunların dışında birşey çok dikkatimi çekti: yazar hep yaptıklarından bahsediyor. "ben şunu yazdım, ben bunu yaptım" vs. Sanki "bakın ben önemli ve çalışkan bir gazeteciyim" der gibi. CV tarzı bir eser olmuş.

Yavuz Bahadıroğlu'nun okuduğum ilk kitabı. Akıcı ve sade bir anlatımı var. Osmanlı'nın şahane, hiç kötü yönü olmayan, tartışılması bile söz konusu olmayan, efsanevi bir memleket olduğunu düşünenlerin seveceği bir kitap. Osmanlı'nın sadece güzel yanlarını anlatmış. Onu kusursuz gibi gösteriyor. Ayrıca kaynakça olmaması yazarın ne kadar doğru bilgiler verdiği konusunda şüphe uyandırıyor. Kısacası subjektif olduğu için beğenmedim.

Bu kitaba bayıldım. Yakın tarihimizi çok açık bir şekilde gayet güzel anlatmış. Bağlantıları çok güzel kurmuş. Akıcı bir anlatıma sahip. Konuyla ilgilenenlerin okuması gereken ilk kitap olmalı diyorum. Kaynakça kısmında da çok sağlam eserler var. Bu da kitabın kalitesini ortaya koyuyor.

Yeni dönemin en gözde konularından birine Ali Kuzu da rağbet etmiş fakat başarılı bir eser ortaya koyduğunu sanmıyorum. Kitabı bitiremedim bile. Çok sıkıcı. Ayrıca sanki biz olayları biliyormuşuz da sadece yorumlara ve bağlantılara ihtiyacımız varmış gibi yazıyor. Olayların içyüzünü anlatmadan önce olayların kendisini de anlatsaydı çok güzel bir eser olabilirdi.