E-Dergi

bir gidiş sürekli bir gidiş...

Tom: irade, feragat,mesuliyet

Anne: "anne", dirayet, "devlet ana"

Baba: İktidarının kaybına naçar razı yuvarlanan bir çalı

John amca.:İnsanlığın tüm günahları için ölebilecek zavallı bir "mesih"

Al: Gençlik, Şehvet, hırs ve arzu

Casy: "O bir kızıl, papaz değil"

Connie: Şerefsiz

Noah: Günahsız

Ruthie & winfield: Çocuk Tümüyle çocuk...

Rose of Sharon: Mız Mız ama hamile

*Komunal bir hayatın övgüsü (ama ilk dönem hristiyanların roma zulmü altındadaki tesanüdüne daha yakın, Hristaiyanlık batı tefekkürüne adeta yapışmış reddeden de babasını reddediyor sanki)

* "Lenin , Marks, Paine sonuç, sebep değil"

*Vahşi kapitelizmin telini

*Sinelerde göğeren gazap üzümleri...

* İyi sayılabilecek bir çeviri

* Güzel bir final...

vallahi çok üzgün ve münkesirim... kitap özgün bir anlatımdan yoksun olmasının ötesinde emek verilmeden fazlaca düşünülmeden yazılmış bir derleme...özellikle ufolarla ilgili bölümde ki bazı paragraflar okuduğum benzer bitakım kitapların (mesela danikenin tanrıları arabaları) çevirileri ile hüsn-ü niyet hadlerinin fevkinde benzeşiyor (bkz ufolar ve tevrat bölümü). va esefa diyorum...

osmanlı rumeliyi kaybettiğinde aslında ciğerinin bir yarısını da kaybetmişti... evladı fatihanın bu son kalemşörlerinde rahmetli samiha hanım duygunun rikkatin aşkın tanrıçalaşmış bir haliyle tecessüm ediyor....

aşk asıl manası ile şeyh galib den bu yana böyle latif anlatılmamıştı...

hele ki bu ülkeyi gergin düşünceli ve başınızdan ifil ifil efkar dumanları çıkarak bitirdiyseniz cemil meriç rahmetli gayesine ulaşmıştır bence...