E-Dergi

Ahmet Ümit'in Bab-ı Esrar'dan sonra okuduğum ikinci kitabı. Bab-ı Esrar'a göre daha iyi bir olay kurgusu vardı. Ama yine de sonu biraz erken kestirilen bir kitap oldu benim için. Hepsi bir yana İstanbul tarihi doluydu. Ve tarihi yarımadada bir koşturmaca..

Ne yaptık? Washington'u teoride öğrendik. Sonra? Güzel bir aksiyon romanı okuyup heyecanlandık. E peki? Masonluğun meğerse tüm büyük dinlerin bir özümsemesi(!) olduğunu okuduk. Daha sonra? hemen her konuda bir ilginç bilgiler yüklemesi yaptık. (yoksunluk tankı, abyss, SMSC, ruhun ağırlığı...vs.). Nihayetinde insanın kendine dönmesi gerekliliğini gördük.
işin aslı Brown, iyi bir karma bilgiler topluluğu hazırlamış bir de aksiyon monte etmiş. Ancak eğer asistanları hazırlık safhasında Brown'ı biraz da Doğu anlayışı hakkında, İslam ve Yahudiliğin bazı noktaları üzerinde bilgilendirselerdi, çok daha etkileyici bir eser çıkardı. Hakka giden yolun insanın kendinden geçtiğine dair yüzlerce alıntı bulunabilir. Mevlanadan tutun Yunus Emreye, Hatta biraz cesur bir örnekle Hallacı Mansura kadar. Ancak Brown'un da kitapta söylettiği gibi, bu hususları her zihinin anlayıp hazmetmesi zor olabilir.
"Ayağımızın birini yere sıkıca basıp" kitabın aksiyon dış maskesinin ardındaki ikincil ifadelere bakarsak ufuk açıcı zihin esnemeleri yaşanabilir.
Genelde iyi hazırlanmış fakat Masonları Dinlerle barıştırma art niyeti de hissedilen bir kitap. Olaylarda bir iki mantık hatası da mevcut. (Katherinenin kütüphaneye gelmişken dönüp beyaz Volvoyla hep birlikte kaçma imkanı varken ne diye içeriye dönüp kapana girdiklerini anlayamadım).
Son olarak bizim bir takım "ileri görüşlü" vatandaşların kitabın ifade ettiklerinden dolayı kitabı yerden yere vuracaklarını da tahmin etmekteyim.

İskender PALA'nın bir diğer tarihi roman çalışması. Daha evvel okuduğum "Babilde ölüm İstanbulda aşk"'a göre daha akıcı ve tutarlı olmuş. Orhan PAMUK'un "Benim adım Kırmızı"'sından sonra beni bu kadar alıp götüren başka bir tarihi roman hatırlamıyorum...

Amat romanındaki keyfi alamadım.

İhsan Oktay ANAR'ın diğer kitaplarını da okudum. Amat kitabı dışındakiler, çok etkileyici değil. Hani bir yemeği tadarda neyinin eksik olduğunu bulamazsınız ya onun gibi bir şey. Sanki Yazar kitaba başlamış, konu nereye çektiyse oraya girmiş gibi.