E-Dergi

Keşke daha önce okumuş olsaydım dediğim bir kitap. Sık sık çocukluğuma gidip geldim. Okurken çok şey hissettim..Tavsiye ederim.

sohbet havasinda bazı anı ve öykülerini paylaşmış Ali hocam hal böyle olunca da kendisini evimde ağırladım da başbaşa sohbet ediyoruz hissi verdi bana. Hele ki bazı öyküler gerçekten cok etkileyiciydi. Meyhanede vasiyet veren amcaya üzüldüm, gece vakti beslemeye çalıştığı ördeklerin hikayesine çok güldüm, biletçi abinin hikayesine gülsem mi ağlasam mi bilemedim, bilinmeyen adamın mektubunu sanki ben yazdım, yalnızlığın insana heykel bile çaldirdiğına şahit oldum, en çok da emine akçay ve çocuklarını düşündüm utandım insanliğimdan...
Velhasıl kelam okuyun derim öyle samimi,öyle içten ve hepimizin hayatından kesitler var ki hiç bitmesin bu sohbet diyorsunuz.

Nohut Oda ,Melisa Kesmez 'in ilk okuduğum kitabı kendisi.Ben genelde ilk kez okuduğum yazarların dil ve uslubuna alışana kadar kitaba bağlanamıyorum ne anlattığına da odaklanamiyorum. Ilk sayfalarda bolca yaşadığım bu bocalama duygusu okudukça kayboldu diyebililirim. Bu durum benden mi kaynaklandı yazarımızın yer yer birbirinden kopuk ve uzun benzetme sanatından mi, hâl böyle olunca oluşan anlatım bozukluklarından mi bilemiyorum fakat bazen öyle uzun benzetme ve cumlelerle karşılaştım ki bu durum okuduğumu anlamayıp aynı cümleyi birkaç kez okumama neden oldu.

Barış Bıçakçı' yı "ilk defa keşke bu kitapla tanımasaydım" dediğim bir okuma serüveni oldu. Kitap iki orta yaş erkeğin (Çetin ve Erdem) ailesini trafik kazasinda kaybeden ve yurt dışında yaşayan arkadaşlarının üniversitede okuyan kız kardesine göz kulak olmaları ve aynı evde yaşamaya başlamalarıni ve kıza olan aşklarını konu edıyor ve Erdem 'in olaylara bakış açısından aktarılmış. Belli bir olaylar zinciri ,kurgu olmaması tek düze Erdem' in dilinden anlatışı beni fazlasıyla yordu diyebilirim. Sonu nereye varacak beklentisiyle okudum ve bir yere varamayan bir sonla karşılaştım.

En çok ilgimi çeken insanların şiirde, kaybettiğini aradığını anlattığı bölümlerdi. Söyleşilerden ziyade geçmişe (Can'ın çocukluğuna) ve günümüze gidip geldigi ,19 yaşında evi terk eden ki bir şairle kaçtığını
düşündükleri ablası Meral'i şiirlerin, edebiyat dergilerinin içinde ailecek aradıkları kisimlari merakla okudum.Annesinin edebiyat dergilerini sürekli okuyup meral ve birlikte kaçtıkları şairden ip uçları araması ve Can ın bunu " Bir gün bana kaybettiğim şeyi şiirde bulabileceğimi söyleseler ona hemen inanırım ve o şiire dogru yola çıkarım " şeklinde tanımlaması en etkilendiğim bölümler oldu.