E-Dergi

Kızım için aldım, ben de okudum. Zeynep'in hikayesi mazlumların hikayesi. Tavsiye ederim.

Okurken bir an önce sonuna varmayı istediğiniz bir lezzeti tadarsınız. Sona yaklaştıkça da hiç bitmesin istersiniz. Müşâhedât böyle bir kitap. Kaderin cilvelerinin ilmek ilmek işlendiği hayatlardan sabrın, tevekkülün, şükrün mücessem hatıralarını çok ayrıntıya girmeden gözümüzün önünden kısa film tadında sunan gerçek hikayeler kitabı. Hayatımıza giren yeni medeniyet tasavvurunun, bununla birlikte ayak uydurmaya çalıştığımız teknolojinin (yollar, arabalar, elektrik, telefon) neleri alıp götürdüğünün bir mü'min gözüyle hüzünle anılışı. Hasan Bey karikatürlerinde gösterdiği az çizgiye çok anlam yükleme becerisini/başarısını cümlelerinde de gösteriyor. Eseri okurken topraktan uzaklaşma serüvenimizin şahsımda bıraktığı şamar acısını duya duya hüzünlendim. Dilinde ve anlatımında eski hikaye geleneğimizin sürdüğünü göreceksiniz.

Bu kitabı yıllar önce almıştım. Uzun kış gecelerinde çocuklarıma 3-5 sayfa okumaya başladım, kitaptan çok etkilendiler ve kitabın bitmesine çok üzüldüler. Keloğlan ve Safoğlan'ın Derviş Baba ile konuşmaları; Bönoğlan ve Cinoğlan'ın birebir hayattaki karşılıkları. İnsanın nefsiyle vicdanı arasındaki konuşmalar... Bazı bölümler her ne kadar çocukların anlayamayacağı seviyede de olsa ortaoyunlarının muhavere yöntemini çok güzel kullanmış olması sebebiyle bir çok yerde çocukların çok hoşlandıklarına bizzat şahid oldum. Uykuya dalmadan önce çocuklarımı bizim geleneğimizin büyüleyen-öğreten-eğiten hayat görüşüyle tanıştırma imkanını sunduğu için Hasan Bey'e teşekkür ediyorum. Televizyonların yıkıcı çizgi-filim dünyalarından sıyırabilen ve çocukların orada aldıkları zevkin yerini hakikate götüren yolun inci taneleriyle doldurabilen bir kitap. Şiddetle tavsiye ederim. Bir ehil kişi de bunu filme mi alsa, çizgi film mi yapsa!

hem de Mehmet Atay'ın sesinden. sesiyle belgeselleri sevimli kılan adamın sesinden bu romanı dinlemek çok güzel olacak

kitap mecazlarla yüklü anlatımıyla gerçekten dikkat çekici. (Calvino'nun "Klasikleri niçin okumalı" kitabında Nizami ve bu eserinin italyancaya çevirisi ile ilgili bir yazı beni etkilemişti.)