E-Dergi

Romanın içeriği günlük tutan Ahmet Celâl adlı bir Türk subayının anılarından ibarettir. Sağ kolunu savaşta kaybeden bu genç subay bir askerinin davetini kabul ederek hayatının geri kalan kısmını bir köyde inziva içinde geçirmek istemektedir. Celâl’in köy, bozkır ve Anadolu hakkındaki görüşleri yazarın kendi fikri de olabilir. Yakup Kadri bazen onu kendi görüşlerini aktarmakla görevlendirmiştir. Köyün tamamı Türk asıllı olduğu halde kendi milletlerinin verdiği Kurtuluş Savaşı mücadelesi ile ilgilenmemektedirler. Celâl büyük hayal kırıklığına uğrar, namusunu, onurunu korumak için sağ kolunu kaybettiği Anadolu köylüsü bu mudur? Diye kendini sorgular. Yunanlılar sonunda bu köye de gelirler. Roman boyunca yaban olmaktan kurtulmak için mücadele veren kahraman, tıpkı geldiği gibi bir “yaban” olarak köyden ayrılır. Köydeki gözlemlerini kaydettiği günlüğü kaçarken kaybeder, bulanlar da defteri neşrederler. Bu şekilde romanın inandırıcılığı artar.

Kitaba başladığım ilk sıralarda baya sıkıldım ve kitabı okumak işkence haline dönüştü. Karakterleri analiz etmek, verilen mesajlara ve sembollere konsantre olmak beni bir hayli yordu ve kitabı etkileyici yapan da bu özellikleri. Böyle bir müessese var mıydı, olacak mıydı, olsaydı dahil olur muydunuz? Tanpınar şiirlerinde olduğu gibi romanlarında da sembolistliğinden bir yudum tattırıyor. Eski-yeni, doğu-batı gibi çatışmaların yanı sıra psikolojik tahlillerede önem vermiştir. Hayri İrdal olup çıkmak gerekiyor ya da Halit Ayarcı'yı benimsemek... Yazar eserde sözünü Hayri İrdal'e emanet etmiştir, o da şairin birebir kendisidir. Saatlere merakı olan bir çocuğun ya da fakir bir ailede çalışmaya mecbur kalmış bir çocuğun işini sevmesiyle gelecekte açılacak olan kapıları bizlere anlatıyor. Kitabı sadece okumak yetmez, karakterleri de benimsemek gerekir. İlk sayfaların yoruculuğuna bakmayın ve okumaya devam edin.

Her insan “keşke” kavramını muhakkak kullanmıştır. Hayatında farklı seçimler yapsaydı bulunduğu noktadan daha iyi bir konumda olabileceğini düşünmüştür. İşte Gece Yarısı Kütüphane’si tam da bu duygular üzerine kurulmuş bir roman. Kitapçılarda çoksatan listesinde, sosyal medyada hemen her profilde gördüğümüz, “yılın en iyi romanı” ödülünü almış, kimine göre yaşamdan ders çıkarılması gereken kimine göre fazla abartılan fantastik kitap.
Nora, hayata tutunma sebeplerini kaybetmiş bir kadın, çok fazla pişmanlıkla örülü bir yaşama sahip. Hayatına son vermeye kalktığında yaşamla ölüm arasında bulunan bir kütüphanede “Gece Yarısı Kütüphane”sinde sıkışıp kalır. Şimdide pişmanlık duyduğu hayatı yaşasa ya da farklı hayatları deneyimlese nasıl bir insan olurdu sorusunun cevabını bu kütüphanede arar.
Akıcı bir kitap olmasının yanı sıra sürekli tekrarlanan Nora’nın farklı yaşam deneyimleri sizin bir sonraki bölümü tahmin etmenize sebep oluyor.

Ahmet Ümit’le Beyoğlu’nun En Güzel Abisi eseri ile tanışmıştım. Yazar o kitabında da merak uyandıran bir kurgu kurmuştu ve Kırlangıç Çığlığı eserinde de aynı şey söz konusu. Ali, Zeynep, Başkomiser Nevzat üçlüsü yine aynı şekildeydi. Yazarın dili oldukça yalın lakin argo kelimelere fazlasıyla yer veriyor.

Kitabın konusu 2012 yılında öldürülen 12 çocuk tacizcisi ile başlıyor lakin bu yılda Başkomiser Nevzat ve ekibi dahil değil. 2018 yılında tekrar öldürmeye başlayan seri katil Körebe, bu defa Nevzat Başkomiserin davaya girmesiyle bu durum seri katili gittikçe tedirginleştirip hata yapmaya sevk ediyor. Kitap genelinde de bir eleştiri söz konusu. Ahmet Ümit’in tüm kitaplarında bu eleştirileri görmemiz mümkün. Sonuna kadar merakla okunacak bir eser. Kitap bizi sorgulamaya ve eleştirmeye itiyor. Tacizcileri hapise atmak yerine vicdan rahatlatmak için öldürmek mi gerekir?

İlk görüşte sevdanın belki de ömür boyu acıya dönüşümünü anlatan güzel bir eser. Sevgi kavramı üzerinde düşündüren, sevginin en çok kimin hakkı olduğunu sorgulatan, kimilerini İlyas’ın haline üzülen, kimilerini Baytemir’in sessiz ama bir o kadar da emek yüklü sevdasının kazanmasına sevindiren bir aşk romanı.