E-Dergi

Nora Webster adında dort cocuklu dul bir kadinin yas surecini anlatan bir roman.Bu surec yasanan her yasta oldugu gibi adim
adim azalan bir surece dogru ilerliyor sayfalar gectikce.Kadin kalan yasamina yas ile birlikte devam ediyor.Nora’nin ogullari ve kizlariyla olan iliskisi İrlanda kulturune dair bazi ipuclari verse de roman daha cok Nora odakli ilerliyor. Nora’nin ic sesini dinliyoruz zaman zaman. Yeni hayatini kurusunu izliyoruz; esinin olumunun uzerinden uc yil gecmesine ragmen saklanan mektuplarini ve bosaltilmayan dolaplarini. Bunun yanisira İrlanda ic savasina dair bazi bolumler de mevcut. Britanya’ya İrlanda bakisiyla gondermeler var. Tum bunlarin yaninda genel olarak bakildiginda kitabin akici bir anlatimi var. Olay orgusu fazla yok, daha cok kucuk bir kasaba hayatina sahitlik edis soz konusu.

Kitap İkinci Dünya Savaşından sonraki süreçte Amerikalı bir çocuğun gözünden çocuğun yaşamına ilişkin bazı sahneleri aktarıyor. Daha doğrusu otuzlu yaşlarının sonunda bu süreçleri hatırlayıp bize anlatışı söz konusu. Hikaye böylece iki uzak tarihi arasında gidip geliyor. Hikayenin ekseninde duran kurşun ve hamburger ikilemi ölüm ile hayat arasında gidip gelmeyi mi anlattığı ise tartışılabilir bir husus. Çocuk acımasızlığını yansıtan güzel cümleler var fakat yine de metnin çevirisi kaynaklı olduğunu tahmin ettiğim bazı anlamsız cümleler de yer alıyor. Yazarın intiharından önce yazdığı son kitap olduğunu kitabı bitirdikten sonra öğrendim. Genel olarak kitapta yalnızlık var; depresif ve negatif bir yaklaşım söz konusu.

Kardeşinin doğumuna kısa süre kala ailesi tarafından tanımadığı bir aileye emanet bırakılan bir kız çocuğunun hikayesinden bir kesit okuyoruz.Çocuğun yaşına dair net fikir edinmek pek mümkün görünmüyorsa da ilkokul çağlarında olduğunu tahmin etmek zor değil.1970-1980’lerde Türkiye sosyolojisinde yer edinmiş ‘emanet çocuk’ kavramını İrlanda’da görmek ilginçti.Oldukça kısa olan bu hikayede değer vermeyi ve değer görmeyi öğrenen bir çocuk karşımıza çıkıyor ki bu çok kıymetli.Ben hikayeyi çok sevdim, bilhassa birinci tekil şahıs ağzından anlatılması yönüyle.Daha uzun, kapsamlı olmasını dilerdim.

Bobby, Santa, Luca ve anlatıcıdan oluşan, her biri birbirinden farklı ölçülerde kendilerini kiliseye adamış dört arkadaşın hayatını konu alıyor.Yetişkin olmayan ancak katolik kilise etkisiyle yetişkinmişcesine yaşamayı seçen, hastalara yardım eden, iyiliği ve inancı hayatlarına temel alan dört arkadaşın hayatı Andre adında bir kızın önce uzaktan sonra daha yakından hayatlarına girmesiyle bir nevi onları yoldan çıkarmasıyla farklı bir eksene kayıyor.

İnançlarını sorgulamaya başladıkça başka bir hayata yöneliyorlar; başka hayatlara yöneldikçe inançlarını sorgulamaya başlıyorlar. Kitabın arka kapağında bir ‘cesaret öyküsü’ olarak tanımlanmış kitap ancak cesaret kelimesi bu hikayeye karşılık gelen bir kelime değil bana göre. Bu arada kitap İncil’deki bir hikayeden adını almakta.

Fransız sömürgesi Çinhindi’ye göçen Fransız bir ailenin mülk edinme çabasını konu alan bir roman.Pasifik’in suları altında kalan tarlalarını kurtarmak için mücadele eden ismi olmayan anne,işsiz güçsüz bir oğul ve zengin bir adamla evlendirmeye çabaladıkları bir kızın gündelik yaşamını deneyimletiyor bize yazar.Eser çokça benzer deneyimlerden müteşekkil ve küçük bir kasabada geçiyor.Hırs,öfke,açlık,adaletsizliğin kol gezdiği bir kölelik düzeninde bu Fransız ailenin kaderine düşen bundan fazlası olmuyor.Yazar anlatım olarak sade ve akıcı bir dil seçmiş;zihinde canlandırmaya müsait bir anlatımı var lakin yer yer tekrarlara düşüyor.Metin daha kısa olsaydı daha keyifli bir okuma olurdu.