E-Dergi

Dualizmi (kartezyen) o kadar berrak anlatmış ki ilk defa bütüncül (tevhidi) düşünmenin (düşünme denmez buna, belki zikr denilebilir) ne oldoğunu sezebildim bunca yıl okumaya rağmen. Sadece kitaplarının isminden, kuru siyasi bir dili varmış izleniminden mütevellit önyargımdan dolayı kırk yaşımdan sonra okuduğum için çok müteessirim.

Meditatif (zikir) duruma yükselten, aklın yüzeyinden derinlere doğru damıtan bir okuma yapmak isteniyorsa elbette Schuon okunmalı.

Perspektifin manevi olması demek Metafizik bakışaçısı olması demek. Yani söz konusu olan rasyonel, modern, postmodern perspektif değil. Ama Schuon onların da yerini belirlemiş. Tahakkukun vuku bulduğunu izhar eden pasajlarla karşı karşıyayız. Hazır olmadan okunursa sizden uzaklaşan ve sizi kâale almayan fragmanlar karşılaşırsınız. Ama rasyonalist zihinsel kabuğu biraz saydamlaştırıp, biraz esnetip ve içtenliğinizi kuşanıp yaklaşırsanız zihinsel katı kabuktan yavaşça ruhunuz âzâde olabilecek. Bir yetkinlikle karşı karşıyayız. Üstelik zamansal olarak bize çok yakın ve dünyayı manevi olarak çorak hale getiren bir coğrafyadan ışıyan bir manevi yetkinlik. Manevi yetkinlikle bunu izhar etme yetkinliğinin de ayrıca ele alınması gerekiyor.

Batı düşüncesinin şımarıklığı göz önünde bulundurulduğunda Guenon'un keskin, cesur ve berrak üslubunun modern bir kurumda doktora tezi olarak kabul edilmemesi çok normal. İyiki de kabul edilmemiş diyesi geliyor insanın. Çeviren genç kardeşi tebrik etmek lazım ayrıca.

Guenon'un yetkinliği karşısında insan küçülüyor. Çeviri gayet anlaşılır, bir iki kelimede belki tercihler değiştirilebilir.
Bu kitap ve bu çeviri için değil de tradition kelimesi için VAHYÍ kelimesi daha uygun olabilir mi diye düşünüyorum.