E-Dergi

Hindistanlı sufi hazret inayet han 1882 yılında müzisyen bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Dedesi tanınmış bir bestakar aynı zamanda icracıydı.İnayet hanın yetiştiği ev şairlerin bestakarları uğrak yeriydi bu minvalden kendini çok iyi yetiştirdi...
MÜziğive diğer sanatları sufi perspektiften inceleyen özgün bir kitap olarak karşımıza çıkıyor bu eser.

TYB (Türkiye Yazarlar Birliği) tarafından İnceleme dalında 2005 yılının en iyi kitabı seçilmiştir.
Şimdiye dek Cengiz Han ile başlayan ve Bağdat’ın Hülagü tarafından zapt edilmesiyle devam eden Moğol istilası hakkında Müslüman kaynakları harmanlayan müstakil bir çalışma bulunmuyordu. Geçtiğimiz aylarda İz Yayıncılık neşriyatı arasından çıkan H. Ahmet Özdemir’in Moğol İstilâsı: Cengiz ve Hülâgü Dönemleri adlı akademik eseri, bu boşluğu büyük ölçüde doldurmuş görünüyor.

Cengiz’in kurucu lider olarak başarısı, Moğolların Maveraünnehir’den Bağdat’a kadar uzanan Müslüman refah ve zenginliğine göz dikmeleri ve Harizm’den başlayarak İslam medeniyetinin yüreğine kadar inen bir istila operasyonuyla bu zenginlikleri yağma etmeleri Özdemir’in eserinde hem çağdaş araştırmalar hem de İslam kaynaklarının perspektifinden aktarılıyor.
İslam medeniyeti tarihindeki en trajik sahnelerin yaşandığı Moğol istilası döneminde klasik entelektüel birikimimizin aldığı ölümcül darbenin de bu kitap vesilesiyle hatırlanması gerektiği anlaşılıyor. Ancak çağdaş okuyucu Moğolların Bağdat kütüphanelerini imha edişleriyle yüz yılımızın başında ünlü Bağdat müzesinin yağmalanması arasında bir paralellik kurmadan edemiyor insan.

''Of not being a jew'' adlı kitapta üstadın bazıları edebiyat dergilerinde ve kendine ait internet sitesinde yer alan şiirleri yer alıyor bunları toplu halde bulmak bir mutluluktur.Kitapta hiç yayınlanmamış şiirlerde var örneğin ''john maynard keynes'ten nefretimin yirmi sebebi'' adlı şiirin yirmisinide kitapta bulmak mümkün. Şiir kitaba adını veren,kendisini müslümanlar arasında ''diasporadaki bir yahudi'' hissettiğini dile getiren ''of not being a jew'' şiiri ilk olarak dergah dergisinde yayınlanmış ve büyük ses getirmişti.

Mardin, kurduğu sosyolojik çatıdan emin, şablonunu baştan kuruyor. Herşeyi bu çatıya göre yorumluyor. Sonuçta, Said Nursî, Risale-i Nur ve talebeleri, Prof. Mardin’in “sosyoloji”si için birer “malzeme” oluyor.
Kitap boyunca bir dizi “şüphe”yle yüz yüze geliyoruz; zira felsefe şakirdi olarak “şüphe”yle düşünüyor Mardin. Çocukluktan ihtiyarlığa uzanan bir “menfaat” ve “siyasî hesap” tahlili sunuyor; çünkü felsefe şakirdi olarak “hedefi menfaat biliyor.” Said Nursî’yi “kavga” ve “mücadele”ler içine oturtuyor; çünkü “düstur-u hayatı cidal tanıyor”.

Risale-i Nur’da merkezî bir önem yüklenen; onlar çıksa Risalenin de kalmayacağını düşündüren “Kur’ân ve sünnet” vurgusuna mukabil, Şerif Mardin’in kitabında ne ikisini, ne de birini görüyoruz.

Kâinata iman delili nazarıyla bakma tavrını, Batı bilim ve felsefesi karşısında duyulan acze bağlıyor. Prof. Mardin, sanki kâinat materyalist bilimin tapulu malıymış gibi

Hadis Günlüğü yorum ve açıklamalarıyla birlikte iman, ibadet, ahlak ve hukuk konularına ilişkin hadisler yanında , hadisle ilgili bazı teknik konular işlenmekte. Günlük hayatın akışına uygun olarak fert ve toplumu doğrudan ilgilendiren hadislerden bir demet sunan bu eserin, hadis ve sünnetin günümüz dünyasına taşınmasına az yada çok bir katkı sağlayacağı kesin.
Hadis ilmine, çalışma azmi ile büyük katkı sağlayan Zekeriya Güler’in toplumu aydınlatma ve sahih bilgiye ulaştırma yolundaki çabalarını mütevazı kişiliği ile sürdürmesi büyük mutluluk.