E-Dergi

Benim hayatım ikiye ayrılır.
Sefilleri okumadan önceki ve okuduktan sonraki.Bize insan olduğumuzu hatırlatan her sayfasında insanın içinden sıcak ürpertiler oluşturan bir baş yapıt.Victor Hugo adeta kitabı eliyle değil de yüreğiyle yazmış.Okumazsanız çok şey kaybedersiniz.

Çok başarılı bir kitap.Yazımda biraz Osmanlı Türkçesi kullanılmış ama akıcılık bakımından mükemmel ötesi.Kitap'ın kahramanı Zehra öğretmen yıllarca annesi ve ananesi tarafından babasına karşı zehirlenmiştir.Ve bir mektepte büyümüştür.Bir gün babasının öleceği haberi gelmiştir.Babasına karşı duyduğu büyük nefret sayesinde hayatta acıma duygsu olmayan birsi olarak yetişmiş ve bu nefret duygusu onu cenazesine gitmekte geciktirmiş ve babasını son nefesinde görememiştir.Babasının eşyalarıyla aynı oda da geçirdiği gecede babasının hatıra defterini okur ve asıl nefret edilecek kişilerin babası değil annesi ve ananesi olduğunu anlar.Okunmaya değer bir eser.

Okuduğum kitaplar içinde en etkilendiğim kitaplardan bir tanesi.Kitabın bir çok yerinde gözüm sulandı ve verdiğimiz şehitler için fatihalar okudum.Kitapta genel olarak işlenen konu Türk askerinin Yemen'de çektiği ıstırapları ve Arapların sık sık ayaklanma çıkarıp Osmanlı;'ya ihanetini anlatıyor.
Kitabı okuyunca teşkilat-ı mahsusiyenin en büyük kurum olduğunu anlayacaksınız.Bir ingiliz ajanı olan Abdullah Mansur'u ve Lawrance'ı nasıl takip ettiklerini ağzınız açık olarak okuyacaksınız.
Ve mülazım celaleddin,mülazım rahmi,er haşim için ağlayacak;Mülazım mehmed paşa ve teşkilat-ı masusiye'nin 43 elemanının 25.000 kişilik bedevi taburuna karşı koymasını okurken gururlanacaksınız.