E-Dergi

İhsan Oktay Anar'ın suskunlar ve Puslu KItalar Atlası'nı okumuştum.
beğenerek okumuş ve ilginç bulmuştum.
alışkın olmadığım bir kurgu ve üslubu vardı ancak bu kitabı diğer kitaplarından çok farklı, çok basit.
ben hayal kırıklığına uğradım ve tavsiye etmiyorum....

bilinen bir hikayenin evvelinden başlayarak edebi bir üslupla, sıkmadan akıcı bir şekilde dillendirmiş. unuttuğumuz veya hala yaşattığımız duygularımızın çemberinde önemine binaen güzel temaslarda bulunmuş.
bir hikaye bilinen, yaşanmış...
zihinlerde yer edinen ve belki bilinen gerçekleri bir kere de farklı bir üslüpla Bekiroğru dile getirmiş...

kitabın kapak tasrımı ve bu kadar popülerlik kazanması sebebi ile bir zaman kitaplık rafında durduktan sonra okumaya başladım.
(gerçi şu anda özel baskısı çıktı.
gri kapak tasarımı, biyografi ve röpörtaj ekiyle birlikte.)
okumaya başladım ve bir solukta bitti. ben Pinhan ile kıyaslayamayacağım ölçüde çok beğendim bu kitabını.
o kadar çok alıntı yaptım ki...
kitabın iç dünyasına çekiyor Şafak okurlarını.
tavsiye ederim okumak isteyenlere...

Benim adım kırmızı ikinci kitabım. beğendiğimi söyleyebilirim. herkesin kendi ağzından konuşması bence güzel olmuş. katil'i bulma düşüncesi zevk katmış ve en önemlisi Osmanlı Resim sanatı'nı anlatan bölümlerini beğendim. sevmeyenler bu kısımda sıkılabilirler...
ama farklı bir üslüpla bence beğeni kazanabilecek güzel bir eser...

Orhan Pamuk'u iyi ki bu kitapla okumaya başlamamışım. eğer bu kitap en çok satanlar listesine girdiyse emin olun beğenildiğinden değil medyada bu kadar yankı bulmasındandır. olay hep aynı döngüde. özellikle son kısmında o kadar çok tekrara düşülmüş ki...
okumayanların bence biz okuyanlardan hiç bir eksiği yok..