Anne, Baba ve Diğer Ölümcül Şeyler Hakkındaki Yorumlar

Harikulade bir eser, cok keyif alarak okudum.

gayet başarılıydı

kitabım ilk geldiğinde arkadaşım özellikle kapağını çok beğendiğini söyledi. birkaç sayfa okumaya başladım, içeriği de kapağı kadar güzel

Yalçın Tosun'un okuduğum ilk kitabıydı ve kendisine hayran bıraktı. Çok sade, bir o kadar da etkileyici. 10/10!

Yalçın Tosun'un, Notre Dame de Sion (2011) Edebiyat Ödülü’nü almış öykü kitabı. Çarpıcı, yoğun ve can yakan öyküler. Ama bütün bunları gözümüze sokarak yapmıyor yazar. Çok naif, nazik bir anlatımı var. Okunmalı...
"Kimseye, kendine bile tüm hayatını anlatmamalı insan. Çünkü bu kötülüğü hiç kimse hak etmiyor." Parkta adlı öyküsünden.

Birden fazla karakterin gözünden ve ağzından anlatılan onaltı kısa hikayeden oluşan kitap, anlatımında kimi zaman hikayenin sonuna kadar bir bilinmeyen ve gizem içerebilecek kadar başarılı.

Öykü kitapları zevke göre çok değişiklik gösterse de bence çoğu kişinin çok sevebileceği bir kitap.yazarın dili o kadar naif ki direk öykülerin içine çekilebiliyorsunuz.alın okuyun derim.

Zevkler sanırım çok değişiyor. Burdaki yorumlara bakarak aldım ancak verdiğim paraya acıdım.

Sade ve kısa cümle yapısına rağmen çok etkilendiğim, bittikten sonra adeta birkaç saniyeliğine dumur olduğum öyküler barındıran kitap. Yalçın Tosun'un kalemini çok sevip sevmemek arasındaki ince çizgide kaldım ama kitabın hoşuma gittiğini söyleyebilirim. Yazarın özellikle kendine has anlatım biçimi ilgimi çekti.

bu hikayeleri okumadan geçmemek gerek. Kısa ama düşündürücü, o kadar az sözle içinizde çok şey yaşatan bir yazar. Daha çok yazsın dedirtiyor her seferinde.

Öyküleri gerçekten çok güzel. Akıcı ve ders verici nitelikte.

Güzel bir öykü kitabı.İnce ve akıcı bir kitap.

Yalçın Tosuner çağdaş edebiyatımızın yeni öykücülerinden.Bence yazarın asıl başarısı açıkça söylemediği şeyleri kurduğu mizansen ve yaratılan atmasfor ile alttan alta sezdirebilmesi.İnsanın kendini,arkadaşlarını ve çevresini sorgulamasına pencere açan yaratıcı öyküler.Ben beğendim.

Yalçın Tosun' un çok kaliteli bir kalemi var. Yazdığı tüm öyküler çok etkileyici. Dergilerde yayımlanan öyküleri de bir başka.

sıradanmış gibi anlatılan çarpıcı sahici öyküler,güzel sonlar,değişik bir anlatım tarzı ödüllü bir kitap

tek kelimeyle çarpıcı.kısacık yazılara bu kadar yoğun duygular nasıl yerleşmiş?diye şaşırtıyor insanı.çok beğendim

Yazarın anlattığı bazı duygular/durumlar "böyle bir şey nasıl anlatılabilir ki?" dedirten cinsten. Yanlış anlaşılmasın; anlatılmasını yadırgadığım bir konu olduğunu kastetmiyorum; yaşamın içine saklanmış belli belirsiz hislerin metne dökülmesindeki başarıdan bahsediyorum.
Okurken bir anda müthiş bir betimleme karşınıza çıkıveriyor. Şahsen Behçet Necatigil'in "Edebiyat Matinesi" ve bir kaç şiirinden aşina olduğum hayranlığı yaşattı bana. Yabancı olmadığım; belki yaşadığım bir hissin/durumun kelimelere dökülmüş halini gördüm. Ama bu bahsettiğim öykününün tamamını beğendiğim anlamında değil aralara serpiştirilmiş bazı yoğun anlatımlı cümleleri beğendiğim yönünde.
Kitaptaki öykülerin çoğu tecavüz/aldatma/eşcinsellik ekseninde kurulmuş. Bunların dışında kalan Koku ve Parkta isimli öyküleri bir de Ölüler Uzar isimli öykünün yazım tekniğini beğendim.

En kutsal ve masum kavramların bazen -hatta çoğunlukla- nasıl bir kabusa döndüğünün kısa anlatımları. yazarın dili çok sade ve anlaşılır ama anlattığı meselelerin içinden çıkmak çok zor.

Yalçın Tosun’un bu kitabı bir ilk kitap… İçinde16 öykü var. Kısacıklar ama inanılmaz bir anlatımı var. Yalçın Tosun Notre Dame de Sion 2011 Edebiyat Ödülü’nü almış. Öyküleri hep şaşırtacak, hatta şok edecek ayrıntılar ve sonlarla bezemiş. Bazılarını ikinci kez okudum. Favorim “Unutmabeni Çiçekleri” kitabın en son öyküsü… Bence ilk öykü olmalıydı. Yine de hepsi birbirinden nakışlı insana dair her tür örneği içeriyor…

yazarin okudugum ilk kitabi henuz bitmedi ... keske uyku bastirmamis olsa da oturup okuyabilseydim tamamani ...o kadar guzel gidiyordum çunku ... alin okuyun derim...

Kitap adıyla bile farklı bir yere konumlandırıyor kendisini. Değindiği travmalar, içe işleyen konularıyla da okuyucuyu etkileyen bir eser olmuş.

Çok hüzünlü öyküler. Ama okunmalı. Favorim “Unutma Beni Çiçekleri”.

Toplumun, aile faktörünün ve kötülüğün öyküleri. Bazı öykülerdeki ölümler insanı rahatlatıyor.

Yalçın Tosun'dan yine güzel bir öykü kitabı.

Kitabı okurken neden ödüle layık görüldüğünü düşünüp durdum. Fakat bitirip de elimden indirdiğimde farklı bir dünyayı görüp de gelmişim ya da bir rüyadan uyanmış gibi olduğumu farkettim. Güçlü bir anlatım

Yazarın okuduğum ilk eseri, hikâyelerini beğendim.

İçeriğinde sarsıcı öykülerin bulunduğu bir eser. Öykü okumayı sevmeyen birisi olsamda, bir çırpıda kitap bitiyor. okunmaya değer.

Yazarın okuduğum ikinci kitabıydı, yine çok etkilendim. Diğer 2 kitabını da okuyacağım. Kitabın adını garipsemiştim, ancak ilk hikayeden sonra çok manidar olduğunu gördüm. Hayatın çirkin yüzünden bu kadar güzel öyküler çıkarılamazdı sanırım.

Bu kitaptan sonra yazarın kitaplarını şiddetle takip ediyorum. Kendinize yakın hissedeceğiniz bir çok karaktere denk gelebilirsiniz. Kısa hikayelerle okunmayı kesinlikle hak ediyor. 10/8.5

Öykülerle aram iyi olmamasına rağmen, arkadaşımın tavsiyesi üzerine alıp, bir nefeste okuduğum, tabir-i caizse canıma okuyan kitap. akıcı anlatımı ve her hikayede ayrı bir noktadan sizi yakalayan, içinde kendinizden çok şey bulabileceğiniz tavsiye edilecek kitap.

adını nasıl ne zaman duydum da bu kitabı almaya karar verdim bilmiyorum ama iyi ki alıp okumuşum. Sıradan insanların sıradan öyküleri, bir o kadar içten, gerçekçi... okunmalı.