''Günümüzde insanlar bırakın bir kitabı, bir pragraf dahi okumaya üşeniyor'' bu cümle kitabı kısaca anlatıyor. Elektronik çağla birlikte okuma önemini yitirdi. Televizyon-bilgisayar önünde ömrümüzü geçirioruz. Ekran karşısında gittikçe bilincini yitiren bireyler, okulu terketmeler,pervasızca işlenen cinayetler, intiharlar... Yazar, sorunu gayet net ortaya koymuş. Çözüm olarak ise işe daha en baştan yani anne kucağından başlanılması gerektiğini belirtiyor. B uda tam olarak eğitimin ilk yıllarında sözelliğe yeniden dönüş fikrine tekabül ediyor...