Dostoyevski de ilk kitabını 25 yaşında yazmıştı ve o da mektup-roman tarzındaydı. Ama o bunun kadar etkileyici değildi. Hoş, bunun da etkileyiciliği belli bir yere kadar.
Fazlasıyla ağdalı bir dil. Aşkından dolayı düşünceleri gittikçe çarpıklaşan, mantık sınırlarını görmezden gelen bir dil
Canı yanan bir insanın olaya en tepeden-dini kitaplardan- bakması.
Ama kesinlikle vurucu değil. İnsanlar neden intihar etmiş çözemedim. Cıvık cıvık bie anlatım yok ama insanı sarsan bir yanı da yok. Önce lise düzeyinde bir anlatım, sayfalar ilerledikçe üniversite seviyesine ilerliyor. 1 satırla ifade edilebilecek bir düşünce 5 satırla ifade edilmiş. Yazarın acemilik dönemi eseri olduğu çok belli. Bir de okurken yerine göre masal okur gibi hissettim kendimi.
Keşke dedim, keşke, birkaç yıl sonra yazsaydı bu eseri...