İlber Ortaylı'nın hiç görmediği ama gönülden tanıdığı ve çokça tanıyıp gönül bağının olduğu dostlarını anlattığı eseridir.
İlber Ortaylı'yı çokça dinlerim. Ama hep böyle bir noktada samimiyetsiz olduğunu hissederim ama adını da koyamam. Hoş benden ilmen, yaş olarak, tecrübe olarak kat kat üstün olabilir. Ve hatta memleketimizde klasmanında az insan da olabilir. Lakin bu benim kendisini eleştiremeyeceğim anlamına hiçte gelmez. Ki benimki de gönülle ilgili bir histir. Umarım yanılıyorumdur da o doğrudur. Keza istemem bu kadar seveni olan bir insan kötü birisi olsun.
Kendi soğuk geldiğinden mi nedir bilemiyorum eserine de tam ısınamadan okudum...