İlk kez kitap fuarına gitmiştim ve tamamen kendi insiyatifimle bu kitabı seçmiştim. Bir çırpıda, büyük bir acıyla okuduğumu hatırlıyorum. Feten, Habibe, Döndü ve Yaşar...
Sanki bu kardeşler gerçekten varmış, bu acılar bir yerlerde yaşanmış gibi düşünmüştüm. Anneanneme okuduğumu, onun kendi öksüz ve yetim çocukluğunu düşünerek, hıçkırarak ağladığını anımsıyorum. Evet isimleri farklı olsa da, aynı acıları yaşayan kimbilir kaç çocuk vardır. Kitapta abartı var mı bilemem. Yani herşey o kadar da ters gitmek zorunda değildi belki. Ama yine de, bu kitap iyiki de yazılmış diyorum.
Özellikle çocuklarımıza, ekmek elden su gölden yaşamanın hiçte cazip birşey olmadığını kavratabilecek, önemli bir kitap.
