Albertine Kayıp/Kayıp Zamanın İzinde Hakkındaki Yorumlar

Psikoloji sevenler için tercih edilebilir

sıra dışı ama bende hayal kırıklığı yarattı

Bir kadına duyulan sonsuz aşkı ve yaşanılan gelgitli ilişkiler hakkında önemli düşüncelere sahip. Bir kişinin gidişinin arkada kalan kişi açısından ne kadar zor olduğunu ve nasıl etkiler yarattığını anlatan bir kitap.

Proust'tan insan psikolojisine yönelik başarılı bir çalışma...

Serinin diğer kitaplarını okumadım ama yine de çok güzel bir kitap...Okuyun derim...:)

Kesinlikle okunmali !

''Mademoisell Albertine gitti!'' bu cümleyle başlar dev serinin 6. cildi. Bu başlangıcı takip eden cümleler de başlangıçtaki kadar güzel ve etkileyicidir. Proust'un hassas, hastalıklı kişiliğini 5.cilt Mahpus kitabında da yaptığı gibi en iyi biçimde ortaya koyduğunu düşünüyorum. Albertine'nin gidişi ve kahramanımızın bunalımlara sürüklenişini eserin ortalarına doğru beklenmedik bir haberle sarsılarak okuyoruz.

Olmazsa olmaz eser seriyi okumak gerekir.

Okumanızı tavsiye ediyorum, kalite kendini her zaman belli ediyor.

Kesinlikle okumanızı tavsiye ediyorum.Uzun ve mantıklı cümlelerden kurulu bir anlatımı var.Bu yüzden bazı yerleri iki defa okumanız gerekebilir.

öneri üzerine almıştım gayet akıcı ve güzeldi okunmalı bence

İnsana çok şey katacak,yavaş yavaş okunması gereken bir seri.Marcel Proust iyi ki yazmış.

çok güzeldi uzun cümleler hiç bu kadar büyüleyici gelmemişti.

kitaptaki hikayeyi begenmedim ama dil harikaydı. sırf o güzel cümleler güzel tespitler için bile okunur. serinin son kitabı yakalanan zamanı da okuyacağım. orda nasıl bir dil harikası yaşandı acaba merak ediyorum.

Kayıp zaman izinde Marcel Prosut yaşadığı ayrılık açısını edebiyatın kendisine sunduğu imkanlar doğrultusunda çok iyi anlatmış. Sevdiği ve derin bir aşk ile bağlı olduğu Albertin’in, ansızın ondan ayrılıp gitmesinden sonra düşünce dünyasında , Neden benden ayrıldı ?sorusuna cevaplar bulmaya çalışıyor. Daha sonra ölüm haberini alıyor ve zamanın geçmesi ile başka kadınlara karşı duyduğu ilgi ve yaşayacağı aşklar ile yerini doldurmaya çalışıyor. Fakat içini kemiren ayrılık nedenini yakın arkadaşlarından öğrenmeye başlıyor. Sevdiği kadının eşcinsel biri olduğunu öğreniyor. Bir türlü Albertinle birlikte olamadığından dolayı bu duygusunu onunla ilişki kuran arkadaşaları ile aşk yaşayarak anlamaya ve hissetmeye çalışıyor. Daha sonraları geçen zaman açılarını ona unutturur. Ardından harika bir Venedik gezisine çıkar ve orada da Albertin’in hatıraları debreşir. Ve sonraki kitabında devam edecek şekilde kitabı sonlandırır. Bence proust okumak isteyenler başka kitabından başlarlarsa daha iyi olur.

ortak deneyimlerle şekillenenen algılarımız ve hatırlarımız, bu yaşantıya dair ortaklıklar sone erdiğinde, yeniden biçimlenir. Bilinç altı her daim yeniden şekillenen bir toprak altı gibidir. Alberine Kayıp, seride bu tarz bir yeniden biçimlenmenin başladığı kitabı. Albertine'e kadar olan zamanın dahil Albertine'in ölümüne kadar geçen zaman burada yeniden bir oluşum evresine giriyor. Romanı bu aşamadan sonra ikili bir bakışla görebiliyoruz. Bir insanın kaybının yarattığı bu zaman karmaşası, bu değişim ve dönüşümlerin yarattığı bir oluş hali ve kayıp zamanın izi, tam bulduk dediğimiz yerde bir kez daha yakalanan zamana yol almaya başlıyor.

Marcel Proust için Albertine - bizim için de sevdiğimiz- bir sözcükten yola çıkıp kalan kısmını okumadığımız ( okumak istemediğimiz belki çünkü kör bir yakalanış hep kolay gelmiştir bize) cümleye benzer.
Gerçekten de yaşamdaki durum budur Beğendiğimiz,anlamını kendiimiz yarattığımız, anlamını kendimizce genişletip bir dünya oluşturduğumuz biridir hayatımızı ele geçiren.
Acaba cümlenin okunmayan kısmında ne vardır? İhtimal, ilerleyen arkadaşlıklarda aşklarda hatta evliliklerde cümlenin kalan kısmı çözümlenir. Gerçek şudur: "Bir görünüp kaybolan" çekim merkezinin kendi ruhunda nice itim merkezleri vardır.

Nehir romanın en akıcı cildi bana göre... Güzel bir anlatımla başlıyor her zaman olduğu gibi ve öylece akıp gidiyor. Kim bilir daha önce okunan ciltlerden edinilen tecrübe, başı sonu unutulan cümleler okumak konusunda kazanılan alışkanlık bu cildi akıcı yapan etkendir. Fakat daha önceki ciltlerde görülmeyen kimi inanılması güç olaylar (belki banal demek daha doğru olur) okuyucuyu biraz uzaklaştırıyor. Yine de zamanı yakalamak isteyenler için aşılması gereken bir eşik. Üstelik aşılması o kadar da zor değil.