Sahnenin Dışındakiler Hakkındaki Yorumlar

kesinlikle okumayın derim.Tamamen zaman kaybı. yarım kalmış bir kitap...buradaki yorumları okuyunca tekrar aldım elime , zorla bitti ve vaktimi böyle bir kitaba ayırdığım için çok sinirlendim....tavsiye etmiyorum...yorumlar da inandırıcı değil!

Tanpınar üslubunu yine konuşturmuş. Saatleri Ayarlama Enstitüsü ve Huzur'a göre daha geri planda kalan romanda, Osmanlı'nın son günlerinde savaşlar ve göçlerle şekillenen gündelik yaşamda, Cemal'in gözünde aşkı Sabiha, diğer mahalle sakinleri ve akrabalara ilişkin gözlemler siyasi değerlendirmelerle süslenmiş.

huzur romanından sonra en sevdiğim kitaplarından biri

dili bir hayli ağır. başları çok sıkıcı . akıcılığı yok. ama bir bölümden sonra kitaba kitleneceğinizi garanti edebilirim

Kurtuluş Savaşı romanlarından biri.Yazar sahnenin dışı dediği Anadolu'yla sahnenin içi olan İstanbul'un bir panaroma niteliğinde anlamış.Bu yılların anlatıldığı diğer romanlarımızla karşılaştırdığımızda esere Hoca'nın benzersiz gözlem gücünün romanı iyi bilmesinden kaynaklanan estetik değerinin ön plana çıktığını söylemek ve esere damga vuran başarılı çatışma örneklerinin ustaca verilmesi kitabın önemini arttırıyor.

ahmet hamdi tanpınarın üslubuyla harika bir eser ne denilebilir ki

Gerçekten Türk Edebiyatının sıkıcı olduğunu düşünen insanlar için okunması gereken bir kitap. Eser sizi olaydan olaya sürüklüyor. Üstad güzel iş çıkarmış.

ıılk aldıgım ve okudugum bır kıtaptı pek sarmadı ben begenemedım

Okurken dili biraz ağır gibi gelse de kitap beni etkiledi. Özellikle sabiha karakteri feminist akımın sembolüydü adeta.. Kurtuluş Savaşı döneminin sahne dışı olan istanbul'u çok güzel yansıtmış. Karakter tahlilleri çok gerçekçiydi.

Konu sıradan gibi geliyor sonra sizleri içine çekiyor.Çok hoşuma gitti.Cemal'le sabiha'yı sevdim... Tavsiye ederim.

ağır bir kitap.kolay okunmuyor ana temayı kavrayana kadar biraz zorluyor. bu da ahmet hamdinin daha önceki kitapları gibi ona güzellik veren bir yönü ;fakat konuyu kavradıktan sonra elinizden bırakmak istemeyeceğiniz bir kitap.

Tanpınar, Sahnenin Dışındakiler romanında yok olan bir medeniyetin bağrından kopmuş ve bu boşluğu doldurmak için çırpınan insanların romanı. Onlar için sahne İstanbul ama asıl sahne Anadolu yani savaş alanı olduğu için onlar dışarıda kalmıştır. Zaafları ve alışkanlıklarıyla, kişilik ve davranışlarıyla kaybedilmeye mahkûm son ümitleri için çırpınan insan topluluğunun romanı. Arka fonda hazin bir aşk. Doğu ile batı arasına sıkışmış insanlar... Kısacası dönemin sadece siyasi yapısı değil psikolojik buhranlarını da başarıyla yansıtmış Tanpınar. Kalabalık şahıs kadrosu okuyucuyu zorluyor ama yine de başarılı bir roman.

cemalin nasıl savaş dışında kalıp anadoludaki savaştan uzak mahalleye geri dönmesini,sabihaya aşkını ve onu arayışlarını anlantan çok güzel ve kitaplığınızda bulunması gereken bir eser.

Büyük üstat Ahmet Hamdi'nin bu eseride mutlaka okunması gereken kitapları arasında.hem kaçışlar hemde aryışlar üzerine kurulu sanki,üstat yine iç dünyayı güzel ve akıcı işlemiş...

“Daha Babıali yokuşunda, süngü takmış bir Fransız kıtasının başlarında mahut Marseyez, muntazam bir yürüyüşle yukarıya doğru çıktığını gördüm. Bu ihtilal ve insanlık türküsü bir işgal müfrezesine hiç yakışmıyordu. İçim garip bir isyanla dolu ters yüzü döndüm ve bir tramvaya atladım. Fakat bindiğim tramvay onlara Çarşıkapı’da yetişti. Bu sefer La Madelone, Madelone’i dinlemeye mecbur kaldım. Sonradan yaptıkları harp edebiyatında o kadar adı geçen bu türkü tüylerimi diken diken etti. Bunlar haddizatında belki güzel şeylerdi. Fakat benim İstanbul’umda ne işleri vardı? Biz harbe girmekle hata ettikse, onlar bu muameleyi yaparak bu hatayı devam ettirmeli miydiler? Tarih bir yerde bütün hataların tasfiyesini yapmayacak mıydı? Kafam bu suallerle dolu, Fransız kıtasının arkasından yavaş yavaş yürüdüm. Ve onların Aksaray’a doğru kıvrıldığını görünce ben de rahatça yoluma devam ettim. Fakat daha Vezneciler’de karşıma bir İskoçya kıtası çıktı. Bunların başında muzıkaları yoktu ve adetçe azdılar.
Bu tesadüf kendi memleketlerinde olsaydı yahut buraya bir dostluk tezahürü için gelmiş olsalardı, ilk defa gördüğüm kıyafetleriyle ne kadar hoşuma gidecekti. Fakat şimdi Beyazıt Camii’yle, Şehzadebaşı Camii’nin arasında, yüzlerinden keder akan bu halkın asında sadece ıstırap veriyordu.”
1920 yılında İstanbul anlatılıyor. Kurtuluş mücadelesi yıllarında Anadolu ön planda anlatılırken sahnenin dışında olan İstanbul’dur. İstanbul, bu devrin eserlerine göre bu eserde daha az işlenmiştir. Tanpınar’ın sürükleyici bulduğum tek eseridir diyebilirim. Eser daha önce tefrika halinde yayımlandığı için, kitabın sonunda tefrika il kitabın arasındaki farklara da yer verilmiş.

tanpınar'ı okuması hayli zor kendini hemen açmayan metinler onunkiler ama anlayarak okunduğunda insanda bir estetik bilinci oluşturuyor osmanlı kültürünü yansıtıyor

Sahne Anadolu'dur sahnenin dışı ise İstanbul. Cemal, Nazır Paşa, İhsan ve diğerleri hepsi de o dönemde olan veye olması muhtemel kişiler.Kurtuluş Savaşı sırasındaki İstanbul'u bu romanda bulabilirsiniz.

Sahnenin dışındakiler 1920 li yılların İstanbulu'nu anlatır. Bunun yanında esas kahramanlar -geri planda kalan- Anadolu insanı da anlatılır. Büyük vearalıksız savaşlar, yokluk, hainler, yıkımlar, fırsatçılar anlatılır. Savaşın sosyolojik boyutu göz önüne serilir. Okuduğum diğer romanları gibi beğendim.

Nedendir bilinmez ama, Ahmet Hamdi Tanpınar kendi döneminde çok tanınan bir yazar değildi! Tamam, belki büyük bir çevreye ve büyük bir düş gücüne sahipti; ama hiçbir zaman adı, Yaşar Kemal gibi çok anılmadı, ya da diğerleri gibi... Ancak o çok büyük bir haksızlığa mahkum edilmişti böylelikle... Ya da bu olayın böyle olması, bize, bu eserleri bırakmasını sağladı. Ahmet Hamdi Tanpınar, değeri anlaşılmamış, dev gibi bir yazardır!