Hakan Günday’ın yapmak istediği şeyi çok iyi anlamış ancak bunu yapamadığını da fark etmiştim okurken. Azil, yazarın kendi dünyası dışına çıktığı ve bu farklı dünya içerisinde öyküsünü ayakta tutmaya çalıştığı ve görece başarılı bulduğum bir roman.
Yaşamı boyunca karşılaştığı tüm zorlukları anne ve babasına mâl eden bir çocuğun, ebeveynlerini rehin almasıyla başlayan roman, ardından baş karakterin iç hesaplaşmalarına ve yaşamın üstesinden tek başına gelme çabalarına yer vermektedir.
Kitap, kötü bir insanı değil kötü olmaya mecbur olmuş bir insanı anlatmaktadır.
Çünkü “Asil yaşayan, adil ölmez.”
