Dili çok basit kalan, vurucu cümleleri azınlıkta olan, içinde elif şafak'ın tipik motiflerini taşıyan (sufizm, istanbul, feminizm, farklı kültüre ait olmak/olamamak), çok yanlış bir kapak seçimine sahip olan (kitabın reklamını görmemiş, elif şafak'ı hiç okumamış biri bu kapağa bakıp kitabı satın alıyorsa onun estetik anlayışına şaşarım) bir kitap. kitabın isminin de ne kadar doğru seçilmiş olduğu tartışmalıdır. bence iskender'den çok ikizlerin kaderi falan gibi bir şey olabilirmiş, nitekim onların öyküsü bence iskenderinkinden daha ön planda ve vurucu, yoksa iskender bir kader kurbanı olmaktan başka bir fonksiyon taşımıyor romanda... kolay okudum, ama okuduktan sonra hayal kırıklığına vardım. ne biliyim bir araf değil, bir aşk değil...