Uzun zamandır beklettiğim bir kitaptı. Hatta geçen sene elime aldım, ama ilk öykünün birkaç satırını okuyup sevmeyince diğer öyküye, sonra diğerine derken beş dakikada "çok sıkıcıymış ya" diyip rafa kaldırdım. Birkaç gün önce bir şans daha vermeye karar verdim. Anladım ki sakin kafayla, telaşsız, hiçbir şey düşünmeden ve bir aksiyon beklemeden kendimi bırakmalıymışım bu öyküleri okurken. Öykülerin tamamına bayıldığımı ya da okuduğum en güzel kitaplardan biri olduğunu iddia edemem, ancak çok güzel akıyor kendinizi bıraktığınızda. Bazen gülümserken buldum kendimi. Sait Faik çok naif, çok içten ve duygusal bir yazarmış. Okuduktan sonra yaşamı üzerine araştırmaya başladım, eşcinsel olduğuna yönelik iddialar var. Doğru mu yanlış mı bilmiyorum ama, belki de o yüzden etrafını daha çok gözlemlemiş, incelemiş ve duygusal olarak analiz ederek yazmış olabilir. Herkese tavsiye ederim, en azından bir şans mutlaka verilmeli.
