Böyle kitapları okuyup geçmek olmuyor, okudukça düşünmek lazım. Düşündükçe de, insan acıya dayanma gücüne göre hızlı veya yavaş değişmeye başlıyor, kendisi de farketmeden. Kendisiyle bağlantıda olan insanın dünyayla ve diğer insanlarla bağları da daha kuvvetli oluyor ve verimli sonuçlar veriyor. Bu kitabın dili güzel, kolay anlaşılır, bir de karakter olması, psikolojik kitapların soyutluğunu gideriyor. Ben psikolojik kitap okumaya pek tahammül edemem doğrusu-bu konuda şu ana kadarki tek istisna Nietzsche Ağladığında'ydı-bu kitap da bir anlamda istisna.
Şöyle veya böyle insan kendisiyle bağlantıya geçebilmeli. Bunun yolu kitap okumaksa kitap okumak, bir uzmanla eğitimden geçmekse (buna psikoterapi de diyorlar) öyle olsun. Kendini tanımadan dünyadan ayrılanlara, aynen kitap okumanın zevkini alamadan dünyadan ayrılanlar gibi acırım. Kitap tavsiye edilir.