Tarık Tufan hiç duymadığım ve ilk defa okuduğum bir yazar. Başlar başlamaz insanı saran farklı hayatların birbiriyle kesişen öykülerine doğru yolculuk yapıyorsunuz. Kitabın kurgusu ilginç mi desem farklı mı desem konu nerden nereye mi geldi desem hiç tahmin edemedim mi desem bilemedim.
Sayfa 152 - 153 de “Her şey durunca ortalığı kaplayan kör sessizliğin ortasında, içimizdeki bütün sesleri duymaya başladık. İnsanın kanı damarlarında dolaşırken bir ses çıkıyormuş, duyduk. Gözlerimizi her kırptığımızda bir ses çıkıyormuş, duyduk.” dediği gibi ben de okurken zaman zaman iç sesimin konuştuğunu hissettim. Hem gülümsedim, hem de şaşkınlık içinde yok artık bu kadar da olmaz ki dedim tesadüflere...