“Beni okuyamayalar için yazıyorum: ezilmişler için, yüzyıllardır tarihe geçebilmek umuduyla kuyrukta bekleyenler, kitap okuyamayanlar ve kitap alacak parası olmayanlar için.” (s.165)
•
Galeano nefes alırken ‘direniş’ meşalesine ateş tutanlardandı. Her yazdığı, söylediği ve yaptığında ‘ezilenlerin’ sesi oldu.
Olmaya da devam edecek. Eserleriyle.
•
Bu defa kucaklaştıracak. Bir araya getirecek. Dost edinecek. Belki dost olacak.
Anılar, düşler, masalsı hikayeler ve yaşamlarla yapacak bunu. Hep yaptığı gibi aslında.
•
Şiir gibi söyleyecek yine. İsraftan uzak.
Sade, hedefini gözeten ve şaşmayan.
•
Seveceksiniz. Buyurun.