İnsan davranışlarında olumlu yönde değişiklik oluşturma amacıyla eserler yazan Cüceloğlu'nun Savaşçı'da bir öğretmeni (Arif Okurer) seçmesi manidar. Hayatı anlamsız bulan, özellikle mesleğinin mutsuzlaştırdığı bir insan Arif Okurer. (Bu arada isme bakın: ARİF:bilen, anlayan;OKURER:eh, artık! Ve öğretmen.)Bir program sonrasında ayak üstü bir çift laf ve buluşma.Terapi doktorluğu bir nevi.Arif Okurer anlatır, Doğan Bey dinler. Hayat sevilir, anlam kazanır her şey. Savaşı kazanmıştır öğretmen.Konuş, konuş, konuş... Ve gelip geçenlerin tavırlarını değerlendir! Bütün roman bu. Bu bir roman mı sahiden? Bu kadar okuru saran yanı neresidir dersiniz? Zafer var sonunda. Yapamadığımızı birilerinde görünce fena kasılırız ya, bol vurdulu filmlerde dayağı atan biz oluruz ya, işte böyle bir duygu.