Meskalin adındaki uyuşturucuyu kullanan Huxley, yaşadığı bu deneyimi “öylelik halini” en ince ayrıntılarıyla anlatmış. Meskalin dışındaki “öylelik” haline götüren (kimyevi olmayan) yolları da anlatırken, algılarımızın değiştiği bu süreçlerde resim, müzik ve tiyatro gibi sanat dallarıyla da ilgili fikirlerini bolca paylaşmış. Bana göre kitabın olumsuz tarafı Huxley in zaman zaman asıl konudan sapmış ve bütünsellikten uzaklaşmış olması. Tefekkür, aşinalık, vahiy, cennet, cehennem, zihnin öteki bölgesi, iç dünya, öteki dünya vb kavramların farklı bir deneyimle—beynin filtreleme işlevinin engellenmesi— irdelenmesi ve sanatla birleştirilmiş olması ilgi çekici diyebilirim.