Zamanı dikkatli kullanmayı pek tabi öğretmiyor bu kitap. Gri adamlar onlar. Zamanı dikkatli kullanmaları gerektiğini söyleyip, insanın "iç"i için kıymetli tüm zamanlarını çalışma zamanlarına aktarmayı ve böylece zaman kazanmayı öğreten, ömür uzatıcı gri adamlar var kitapta. Yalancılar.
Oysa ki "bereket" var insanın içine harcanan herşeyde. Birilerinin kalbine uzanan o ince yolda yürürken, ve içlerine çiçekler doldururken zaman o kadar o kadar çok büyüyebiliyor ki fazlasıyla yetebiliyor herşeylere.
Modern zamanların insanlarının yamalı zamanları var, yırtık pırtık ve her geçen gün kaynar suda yıkanmış yün gibi çekiyor, kısalıyor. Çünkü "insan" kıymetli değil. Kimsenin içinin kimsesi kalmamış gibi. Oysaki bir minicik zamanı ayırıp sadece "dinlemek" bile bereketi hareketlendirir. Çünkü öyle kodlanmış varlık. Bu böyledir. Momo şimdiki zamanların insanları için ne çok zor birşey yapıyor kitapta. Tüm kalbiyle sadece "dinliyor" ve düğümler çözülüyor.
Ne acı. Herkes ve her şey birbirine çok yabancı ve devasa uçurumlar açılıyor gittikçe kalplarden kalplere.
Ende'ye el sallıyorum. Teşekkürler.