Çok ilginç, bugün depodan çıkarıp eski kitapları eleyeyim istedim, elime bu kitap geldi. İlk sayfalarına baktım ve artık bana hitap etmiyor oluşuna şaşırdım. Hayır! Şaşırma sebebim artık genç olmadığımı fark etmem değil:) Yaşadığım ve gördüğüm bunca şeyin ardından yıllar önce bir arkadaşımın yaptığı yoruma katılmama şaşırdım (ki o zamanlar karşı çıkmıştım.) İpek Ongun için 'Amerikan kültürünü benimsemiş birisi ama biz farklı bir milletiz.' değişini (20 sene önce olmasına rağmen) dün gibi hatırlıyorum. Ve 'neymiş farkımız, insan her yerde insan' diyerek, babası yazar olan ve ilkokulda klasikleri okumuş arkadaşımla küsme noktasına gelen bir tartışma yaşamıştım. Şimdi Oğuz Saygın ya da Şerif İzgören okurken artık millet mizacı diye bir unsur olduğunu kabul ediyorum. Evet! Gençlikte eğlenceli bir kitap AMA BİZİ BİZ YAPAN DEĞERLERE SAHİP ÇIKMAZSAK BİZ DİYE BİR ŞEY KALIR MI?