Tolstoy'un inançsızlıktan yola çıkarak insanın var oluş amacını sorguladığı ve hayatın temelinde inancın olduğuna, inanmayan insanın kayboluşa sürüklendiğine dair kanılara vardığı felsefik ve otobiyografik bir eser. Yazarın hayata dair düşüncelerini anlamak ve eserlerini de bu doğrultuda anlamlandırmak için okunması gereken bir yapıt.
"Kalbim çok şey öğrendi ve yaşadı. Ve bu sayede bilgeliği, deliliği, akıllılığı öğrendim. Ama anladım ki, bu da zor bir iş. Çünkü bilgeliğin olduğu yerde fazlaca üzüntü var."