" Ruhunun tekâmülünü arzulamayan ahmaktır."
Ölüme yakın bir insan var kitapta. Hasta değil, hayır. Oldukça pişman ve bu pişmanlıkları yıllarca onu diğer insanlardan ve kendisinden nefret ettirmiş. Onun hikayesini okurken içim doldu. Kitabı bitirdiğimde ise taşmak üzereydim. K'nin söyleyemedikleri, suskunluğu, içine attıklarıydı taşanlar. Neden bilemiyorum çok fazla içselleştirdim. Kendimi buldum, ondandır.
Gönül, çok güzel bir kitap. Okudukça okuyası geliyor insanın ve çok çabuk bitiyor, sayfalar eriyiverdi.
Başkarakterin kadınlar konusundaki düşünceleri beni biraz rahatsız hissettirdi, kadınları küçümsüyormuş gibi bir izlenim edindim. Hatta acaba yazar mı bu görüşlerin sahibi derken, aslında gerçekten o karaktere özgü olduğunu anladım. Çok az sayıda karakterin etrafında şekillenmiş hikaye ve her karaktere ayrı bir anlam yüklenmiş, çok hoşuma gitti.
Okunması keyif veren bir yapıt. İyi okumalar dilerim.