Uçan Mabet Hakkındaki Yorumlar

İlk dört bölüm başka bir hikaye, beşinci bölümden sonrası başka bir hikaye. Yazar sondan bir önceki bölümde bu iki hikayeyi birleştirmeye çalışmış ama çok zayıf kalmış. Genel olarak başarısız denemese de ben türü gereği pek başarılı bulmadım.

Yapıtı pey beğendim. En hoşuma giden taraf karakterlerin Türkçe adlar taşıması oldu: Kara, Taluy, Gökçe, Engin, Eci, Puur, İğbüken, Ezgin, Aydı, Gürbüz, Kiçi Söygin, İyican, Düzgün, Pak...

Yazarın kullandığı bu adlardan Taluy, bugün Anadolu Türkçesi’nde unutulmuş olup “okyanus” anlamına gelir; Orkun Anıtları’nda da geçen bir sözcüktür. “Puur” bizim kullandığımız “buğra” sözcüğünün günümüz Altay Türkçesi’ndeki karşılığı. Kiçi Söygin adındaki “söygin” sözcüğünün anlamı sanırım “seven”; çünkü Türkmence’de bizim “sevgi” sözcüğümüz “söygi” olarak kullanılmakta. “Kiçi” sözcüğü ise Türkmece’de “küçük” anlamını taşıyor. Tabi bunlar benim yorumlarım, yazarın niyetini tam olarak bilmiyorum. Ama yazarın, karakter adlandırmasında yalnızca Türkiye Türkçesi ile sınırlı kalmadığı, başka Türkçe şivelere yöneldiği açık...

Kitabı çok beğendim. Sade, akıcı bir o kadar da etkileyici ve yaratıcı. Devamını dört gözle bekliyorum.

Birçok yönden insanı sorgulatan distopik bir roman. Din, inanç, yaşam tarzı... Biz özgür müyüz, yoksa dayatılmış ve zamanla benimseyip hayatımızı bu şekilde yaşamaya alışmış bir topluma mı dönüşmüşüz? Şiddetle tavsiye ediyorum.

Bir ilk roman olarak gayet beğendim. Yazar vermek istediği fikir ve distopik havayı okuyucuya aktarmayı başarmış. Karakter adlarının Öz Türkçe olması da ayrı bir hava katmış.

Bir grup insanın uzay gemileri ile kendilerini bilmedikleri bir dünyada bulmaları,iletişim kurmakta zorlandıkları gelişmemiş bir topluluk,bu topluluğun gelişmeyi öğrendikten sonra kendileri ve toplumu sürükledikleri gelişememezlik durumu...