Yazarin tespit ettigi ve kitabini etrafinda orguledigi konu gayet dikkat cekici.Hayatimizda gormedigimiz,goremedigimiz ve iskaladigimiz kucuk seylerinin neticelerinin ne kadar buyuk oldugunu gozler onune seriyor...Butunu olusturan kucuk parcalardir.Her buyuk netice aslinda kucuk dusler ve dusuncelerle baslar.Bu kucuk dusunce yada duslerin kaynagi nedir,nereden aklimiza gelir bu kucuk fikir pariltilari.Adi ustunde aslinda dus,dusmek yukaridan asagiya bir harekettir.Insan dusundukce yucelir zanneder kendini,oysaki yukaridan asagi olan bir harekettir bu...Fikirlerin,ilhamlarin dustugu,duse geldigi ,dusunce oldugu...Bu sadece bazi ozel insanlarami duser.Bence hayir.Cunku kaynagin sahibi adildir.Bu yagmur surekli yagar aslinda,ilham yagmurundan yararlanamayan insanin ta kendisidir.Testinin agzi acik degilse,yada testi ters donukse dusmez icine ilham yagmurlari.Dusunce ve dus yagmurundan yararlanmanin yolu insanin kendisiyle basbasa kalmasidir ama kendisiyle...Maskelerden arinmis,zihnindeki blokajlari kaldirmis,ayagina dolasan parangalari cozmus olmalidir insan.Yani madden oldugu gibi fikren ve ruhen de ozgur olmali ki bu yagis aksin zihnine ve akleden kalbine...Dusunce ve dus yagmurlarinda islanmak ve yikanmak dileklerimle...