Osmanlı dönemi klasik Türk müziğinde nota kullanılmazdı. Eğitim, meşk dediğimiz, ustadan çırağa eseri tekrar yoluyla geçen bir sisteme dayanıyordu. bu sistemin güçlü yönlerinin yanı sıra bazı sakıncaları da vardı. Notayla kayıt altına alınmayan pek çok eser zaman içinde kaybolup gitmiş,diğerlerinde ise aynı eserin belki de beş farklı icrası ortaya çıkmıştı ki eseri kuru notaya indirgemeyip her seferinde ilk defa çalınıyormuş gibi yeniden yorumlayan bir sistem açısından hepsi de doğruydu. Türk musikisinde batı notası ancak 19. yy sonları ve 20. yy başlarında yaygın olarak kullanılmaya başlandı. Ama notayla öğrenime göre daha sağlam ve kalıcı olan meşk sistemi ağırlığını uzun süre devam ettirdi. Cem Behar önceden daha kısa olarak başka bir kitapta işlediği meşk sisteminin serencamını burada müstakil bir kitap halinde anlatmış.
