Gülistan/Şark Klasikleri Hakkındaki Yorumlar

Doğu klasiklerinden daha önce niçin ayrı bırakıldığımızı anlamıyorum. Fakat bir kaçını okuyunca Şeyh Sadi-i Şiraziyi, Şehbenderzade Filibeli Ahmet Hilmi'yi, Oscar Wilde'den , Nietzsche'den daha yakın buldum kendime. Bizim ait olduğumuz yer batı değil galiba!!?

-"Misk mi, yoksa amber misin? Ne güzel kokuyorsun, bayıldım" dedim kile.
"Ben" dedi, "basit bir kil idim, bir süre gülle arkadaşlık yaptım, gülün kokusu sindi üzerime!"
-Neye yarar bir deste gül, benim Gülistan'ımdan bir yaprak al onun yerine. Gül birkaç gün yaşar. Benim gülistan'ım hep canlıdır, solmaz.
-Cennetin nimetlerinin kapısı, şeytani bekçilerle doludur.

"Yolunda gitmeyen işler yüzünden huzura kaçan kişi
Derviş değildir; hırkasını çıkarıp atsın.
Büyük deniz bir taş atmakla bulanmaz.
Çirkin bir söz ya da davranışla acı çeken kişi
Küçük bir kaptaki su gibidir.
Zarara uğrayınca sabret
Madem sonu ölümdür dünyanın
Madem toprak olacaksın
Ölmeden önce toprak gibi alçakgönüllü ol!"

"Ayağına ölüm dikeni battığı gün
Keşke felek ecel kılıcını vursaydı boynuma
Ey Sevgili!
Toprak başıma... İşte kabrinin başındayım
Yatağına gül ve nesrin saçılmadan uyuyamazdın sen
Şimdi toprağında dikenler bitiyor."

Gülistan'ı bitirdikten sonra nefsiniz bir bahçede yürürken yolun sonuna gelmiş ve güzel rayihalar içinde mest olmuş ; bu arada olgunlaşan ruhunuz artık sığamadığı beden kafesinizi kırıp sessiz esen rüzgarın önünde uçuşmaya başlamış ve sizi de emrine amade yapmış olabilir.. "Yüreğim kin ve nefret sığmayacak kadar sevgilinin aşkıyla dolu." diyen Sadi'nin böylesine bir etkiye vesile olması aslında garipsenecek bir durum değil. Bu bahçeye lutfediniz...