Murathan Mungan' ın şiirlerini aslında edebi akımlarında uzakta, kafiyelerin yittiği, rediflerin kaybolduğu bir dünyada okur gibiyim. Özgünlükleri ile ilgimi çektiği gibi her mısrasından başka ve yepyeni bir şiir oluşturabilme arzusu ile dolu bir şiirler bütünü içinde okunası eserleri ile Murathan mungan yeniden ve yine bana şiir zevkini yaşattı. Özellikle Erkekler İçin Divan kitabındaki KETUM şiiriyle şiir dünyama giriş yapan Mungan' ı her şiirinde yeniden keşfetmek ve bana her şiiri ile yeni keşifler için yol gösterdiğini bilmekle okuyorum. Ve bu bilmeler arasında yönümü daha rahat blabilme arzuları uyanıyor içimde. Ve bir yazarın bana anıştırdıkları ya da anıştırmak istemediği halde kendiliğinden yanan ışıkların altında bulduğum yolların bekçisi gibi hissediyorum onu. Sanki hep aşık, her zaman aşık olacak ve hep aşktan yana gibi tüm şiirleri. Sanki her aşkı benim adıma yaşar gibi her şiirinde. Öyle ya Mungan' ın sözü idi;
"aşıkken tamamlanır düşmanken yarım kalan tehlike,
ketum hançer, çiğ rüzgar,
künyedeki kaza benim adım,
yatışmaz artık içimde başlattığım hikaye,
ben her yerden aşka çıkarım"
