Ümit Yaşar Oğuzcan, Türk Edebiyatının en güçlü şairlerinden birisidir bence. Ne yazık ki bizler insanlar öldükten sonra tanıyoruz, değerlerini anlıyoruz. Bir gün gazetelerde sene 1984 Ümit Yaşar Oğuzcan öldü diye bir haber okudum. Haberin altında kısacık bir şiir vardı. "Önce aynalar farkedecek yokluğumu, Sonra elbiselerim, ........ Sen farkettiğin zaman iş işten geçmiş olacak." diyordu. Şiir çok hoşuma gitmişti. Hemen Ümit Yaşar Oğuzcan'ın şiir kitabını aldıydım. Şiirlerine hayran kalmıştım. Sevginin, aşkın, ölümün bu kadar güzel anlatıldığı şiirler olamazdı. Bir "Ayten" şiirini defalarca okumuştum. Şiir hem esprili geliyordu hem de aşkın en yoğun ifadeleriydi. Ne güzel söylemiş; "İki kere iki dört elde var Ayten, Bundan sonra dünyada aşkın adı Ayten olsun." Üstüme Varma İstanbul şiiri bana hemen Orhan Veli'nin İstanbul'u Dinliyorum şiirini çağrıştırır. Ölünün Demeci şiirinde "Hadi ben öldüm, Size ne oluyor, Neyin nesi bu tören, Bu çiçekler kimin için, Bu telaş niye?" derken, bütün şiirlerinde olduğu gibi ölümün doğallığını ne güzel ifade ediyor, O'nun şiirleri güzelden öte gerçekten her biri muhteşem; lirizmin bu kadar yoğunlukta olduğu şiirler çok fazla yazılmıyor. Ümit Yaşar Oğuzcan’ı severek okuyorum ve her fırsatta okumaya devam ediyorum.