İnsanın içini "çıkılamayacak bir seyahat gibi hüzünle dolduran" öyküleri barındıran Sait Faik kitabı. Sait Faik öyküleri hayatı yakalamaya çalışıp çalışıp ıskalamak gibi. Hem güzel, hem huzurlu, hem hüzünlü. Kitaptaki tüm öyküler güzel evet ama, derin uykularda güzel düşler gördüren 'orman uykusu', boğazda yumru bırakan 'kim kime' ve elbette kitaba adını veren sarnıç en derine işleyenler. Sarnıç'taki şu satırlarsa ispatlıyor Sait Faik'in ne büyük bir yazar olduğunu:
"Yine öyle bir zaman oldu ki, bir partiden insanlar, öteki taraftan olanları yağlı iplere geçirdiler. Her ikisine de acıdım. Vurulanla vurulduğum, ölenle öldüğüm günler oldu... Her barınacak, her çorbası tüten, her sobası yanan evde bir kederin, bir bilinmez yaranın korkusunu gördüm..."