Yazarın “Yüreğinin Götürdüğü Yere Git” adlı eserinin devamı olduğu için okuduğum bu kitap, ilkinin yanında oldukça yavan kaldı maalesef. İlk kitapta anneannenin mektuplarından tanıdığım ve hayal ettiğim torunun, ikinci kitapta hiç de sandığım gibi olmadığını gördüm. Özellikle babası ile karşılaşmasının anlatıldığı bölüm hiç gerçekçi gelmedi. Kendisini büyüten anneannesini acımasızca eleştiren, ona katlanamayan, hatta sonunda onu terkeden asi genç kız, annesinin ölümünden sorumlu tuttuğu babasını ilk gördüğünde ona karşı hiçbir öfke göstermiyor. Üstüne üstlük onunla buluşup görüşmeye başlıyor. Bence ilk kitapta çizilen torun karakteri bunu yapacak bir kız değil. Bir devam kitabında olmaması gereken tutarsızlıklar ve mantıksızlıklar var bu romanda.