E-Dergi

şunları düşünmeden edemedim ve giderek daha rahatsız oldum kitabı okurken: birincisi, bir şeyin anlaşılması için onun ortakarar hale getirilmesi çok yanlış birşey. mevlana ve şemsi tebrizinin ilişkisinin ve etraflarındaki insanlarla ilişkilerinin derinliği sıfır. hakikaten sıfır. ikincisi, tebrizi de mevlana da amerikan filmlerindeki mistik tipler gibi. yani ne tebrizinin tasavvufa, mevlanaya, "tanrı'ya" bakışı böyle olabilir ne de böyle olması mümkün olabilir. elif şafak gerçek bir mürşid tanımadı ve hayallerine göre yazıyor olmalı.çünkü efendiler, mürşidler yolun büyükleri şeriatın kurallarını edeblerinden terketmezler zaten. bütün mesele burada edeb değil mi?elif şafak okurların anlattığı şeyi anlaması için tasavvufu sığlaştırıyor bence, ve bu büyük bir hata. tebrizi, mevlana ve diğerleri bu kadar tanıdık, bildik ve klişe kelimelerle konuşamazlar. tebrizi de tasavvufu ölü ozanlar derneğindeki öğretmenin neşesine benzer bir tarzda anlatamaz. baba ve piç'i de okuduğum için bu iki esere bakarak elif şafak'ın büyük meseleler hakkında iyi niyetlerle de olsa yanlış cümleler kurduğunu düşünüyorum.

hakikaten çok güzel bir kitap. son 50-60 sayfa edebi anlamda mükemmeldi, çok etkilendim ve aşk denilen şeyin sadece edebiyat ve sanatta anlatılan birşey olmadığına emin oldum...çok güzel.

leonardo da vinci ne güzel demiş:MİDELERİNİZDEN HAYVANLARA BİRER MEZAR YARATTINIZ....

merhamet bizler için ne? bu kitabı okuyun. EARTHLINGS belgeselini izleyin.allaha inanmamın en önde gelen sebebi olan hayvanlar artık ona olan inancımı kaybetmemde de en büyük sebep olacaklar.var olduğunu biliyorum Allah'ım ama sana olan güvenimi artık hissedemiyorum...

bir kitabın ya da yazarın değeri cümle ve anlatım bozukluklarına bakarak belirlenemez...

kara kitap'tan sonra yeni hayat ancak eskimiş bir hayat olabilir. üslup kıyaslanamaz bile.