E-Dergi

Eser: Bir gülüşün kimliği, Yoklar Fısıltısı, Ölü Zaman Gezginleri adı altında üç ana bölümden ve bu bölümlerde sırasıyla; on iki, altı ve bir hikâyeden oluşmaktadır.
Hikâyeler içerisinde kullanılan kelimelerde çeşitlilik ve hissedilen derin anlam ilk etapta göze çarpan bir özellik. Bazı yazarlar yazıların da, okura yazınca mutlu olduklarını hissettirirler. Ama bu kitapta yazar, görselde okura yazdığını ama aslında okura değil, bir nevi kendisini, hayatı yada yaşanmışlıkları sorguladığını vurgular nitelikte.

" Yeter Ki Sonu İyi Bitsin " başlığıyla dilimize çevrilen eser, William Shakespeare ait beş perdelik bir tiyatro eseridir. Tercüme eden Özdemir Nutku'nun önsözde değinmiş olduğu bilgiler ışığında, oyunun yazılış ve oynanış tarihi üzerine herhangi bir kanıt bulunamamasına rağmen, yapılan araştırmalar değerlendirilerek, oyunun aşağı yukarı 1602-1604 yılları arasında yazılmış olabileceğini öğrenmekteyiz. Oyunun türü komedyadır. Ama eserde Shakespeare, güldürmekten ziyade düşünmeye sevk etmekte seyirciyi. Çünkü eserin konusunda bir erkeği deli gibi seven bir kadının, tam kavuştum muradıma hasıl oldum derken, nasıl yüz üstü yapayalnız bırakıldığını anlatılmaktadır.

Kitap sekiz harika hikâyeden oluşmaktadır. Oğuz Atay hikâyelerinde hayat mücadelesinden onarılmaz yaralar alan kahramanların, hazin ve trajik yaşam kavgalarına değinmiş. Hikâyelerinde ki kahramanların, okura yoğunlukla hissettirdiği hisler başarısızlık ve yalnızlık. Özellikle satırlar arasında ilerledikçe, anlatılmak istenilen yalnızlık kavramını ve bireyin üzerinde bıraktığı etkileri, bir okur olarak hissetmemeniz neredeyse imkânsız.
Hani ayazda kalınca, soğuktan tir tir titrer ya insan, kat kat örtülerle örtünse dahi ısınamaz ya, o soğuğu örtülerin altında bile iliklerine kadar hisseder. İşte ben de acı ve hüzünle yoğrulmuş hikâyeleri okudukça, tüm benliğimin içinde sıcacık, sevgi dolu ailemin yanında olmama rağmen, kahramanların yalnızlığını ayrımsadım. Kitabı ben çok beğendim. Yaşamınızın ve yanınızda bulunan sevdiğiniz insanların değerini bilmek adına, mutlaka okumalısınız...

Odysseia tek bir kişinin öyküsüdür. Eser her ne kadar, Odysseia'nın öyküsünü anlatsa da Hektor'un ölümüyle sonlanan İlyada'nın devamı niteliğindedir bir bakıma. Akhalılar dokuz yıl savaştıktan sonra, onuncu yıl da hile ile yıkmışlardır İlyon'u. Savaştan sonra Athene'ye saygısızlık ettikleri için de, tanrıça Akhalı askerlerin üzerine uğursuz yeller ve koca dalgalar salar. Bazıları bu uğurda telef olur, bazıları bir çok zorlukla sınandıktan sonra dönebilir yurduna, bazıları da tam yurduma kavuştum derken, eşinin ve dostum dediği kişiler tarafından kalleşçe katledilir.
Bir çok imtihandan sonra yurduna kavuşanlardandır Odysseis.İlyada'daki gibi estetiksel anlatım, zaman ve mekanda yaşanan sıçramaların örtüşmesi Odysseia'da da karşımıza çıkar. Ama tek farkla insanların yada tanrıların dünyası olarak değil de olay örgüsü Odysseia, eşi Penelopeia ve oğlu Telemakhos arasında gelişir. Mutlaka bu şaheseri okumalısınız...

İlyada ve Odysseia destanları günümüze kadar, varlığını koruyabilmiş harika şaheserlerdir. İlyada'nın Yunan Devletleri arasında bir çeşit kutsal kitap gibi, çeşitli bilgileri öğrenmek için, Homeros destanlarına müracaat etmeleri eserin günümüze kadar gelebilmesini okura kanıtlar nitelikte. İlyada'da her ne kadar savaşın son dokuz günü okuyucuya aksettirilse de muhteviyatında din, politika, askerlik, gemicilik yada hekimlik ile alakalı bilgiler de barındırmaktadır. Kahramanların fiziksel özelliklerinden ziyade, manevi hissiyatlarına da ayrıntılı bir anlatımla değinilmiş. Homeros günlük yaşam mücadelesini betimlerken, anlatımını doğada yaşanmış öykülerle pekiştirerek olayı aktarması tek kelimeyle muhteşem. Öyle ki bir bakıyorsunuz Olympos'ta tanrıların dünyasındasınız, sonra bir bakıyorsunuz insanların dünyasına dalmışsınız. Homeros zaman ve mekanda sıçramalarla olayı öyle bir aktarmış ki, bu da okuyucuyu edilgen konumdan kurtarmış. Mutlaka İlyada'yı okumalısınız...