E-Dergi

Karınca deyip geçmemek gerektiği bize öğreten, karıncaların yaşam biçimleri ile insanlarınki arasında hiç fark olmadığını ortaya koyan muhteşem bir eser.

Böcek incelemenin bir bilim haline gelmesinden bu yana, böcek yaşam biçimlerine ilgi sürekli arttı.
Çünkü aynı insanlar gibi topluluk kurdukları ve kolektif yaşam sürdükleri anlaşıldı.
Özellikle de karıncaların.

Aynı insanlar gibi toplumsal görev dağılımları, hiyerarşik yönetim biçimleri var.
Şehirler kuruyorlar, yeraltı ve yerüstü binaları yapıyorlar, ulaşım ağları kuruyorlar, sınırlarını belirliyor ve koruma altına alıyorlar ve başka karınca ülkelerine saldırıyorlar.

Antik kültürlerin sembol haline gelmiş ritüel ya da davranışları olabiliyor, bunlar tasvip edilen davranışlar olabileceği gibi tasvip edilmeyenler de olabiliyor.
Ancak her iki halde de nesiller boyu unutulmazlar arasına girebiliyor.
Kanlı kartal, korkunç, dehşet verici bir Viking insan kurban ritüeli.
Peşpeşe işlenen korkunç seri cinayetler Hamburg polisini alarma geçirir.
Cinayetler öyle vahşicedir ki, onları görenler günlerce kendine gelememektedir.
Kurbanlar kaburgaları iki yana açılmış ve tüm organları sökülmüş olarak bulunur.
Cinayetlerin psikolojik ve sosyolojik profilleri ortaya çıktıkça görülür ki,
Güney Vikinglerini tekrar eski güçlerine kavuşturabileceğine inananlar vardır ve bunun için Odin'e kurban vermek gerekmektedir.
Polis, Kanlı Kartal cinayetlerinin izini sürüp katile ulaşmaya çalışmaktadır...

Hala dürtülerimizin esiriyiz.
Çünkü akıl, yaklaşık bir kaç milyon yıllık ancak dürtüler yüzmilyonlarca yıllık.
Henüz hayatımız aklın kontrolüne girmeden önce, dürtüler hayatta kalmamızı sağlıyordu.
Tehlike varsa yok edilmeli.
Artık tehlikeyi akıl süzgecinden geçirerek yorumluyoruz, ancak,
Bazı insanlar şiddete eğilimli doğuyor ve yalnızca bir tetikleyici bekliyorlar.

Kibir karşısında hangimiz sinir olmuyoruz.
Kibir, bir sen yoksun ben varım mesajıdır.
Kibirli kişi bir tehlikedir o halde.

Dirk kendi halinde bir bankacı, eşi ve çocuğu ile mutlu mesut bir hayatı varken, bunları yaşayacağını asla tahmin edemezdi.
Dürtü tetiklenmişti ve...
Neyse, çok fena bir polisiye gerilim...

Kötülük, insanın içine yerleşmiş ise, yok etmek mümkün olabilir mi? Ya da kötülük, bir ekol haline gelip kolonileşebilir mi?
Tıpkı Naziler’in, savaşı sonrasında Güney Amerika'ya kaçmayı başarabilenlerin olduğu gibi.
Onların, gittikleri yerde sakin bir hayat sürmedikleri biliniyordu.
Öğrendikleri ve geliştirdikleri kötülük zehrini, buldukları her fırsatta uygun ortamlara ekmişlerdi.
Paris'te bir Ermeni kilisesinde kaza sonucu öldüğü düşünülen ceset bulunmuştur.
Ermeni emekli komiser Kasdan o sırada ibadet için kilisede olduğundan cesedin yanına ilk giden o olmuştur.
Ona tecrübeli hislerine göre bir kaza değildir.
İşin içine, uyuşturucu açığa alınan bir polis daha dahil olur, onun amacı da hala iyi bir polis olduğunu ispatlayabilmektir.
Ancak cinayeti soruşturmaya asıl yetkili olan komiser onlara çok fazla hareket alanı tanımamaya kararlıdır.
Soruşturma derinleştikçe artık kötülük çemberi çevrelerini iyice sarmıştır.

Çocuklara hem çevre bilincini, hem dayanışmayı aşılayan, eğlenceli, yaz tatillerini değerlendirebilecekleri çok güzel bir kitap.