Tarık Tufan'ın okuduğum üçüncü kitabı. Ve eminimki herkesin çok beğeneceği bir kitap. Öyle cümleler öyle analizler var ki insan tekrar tekrar okumayı istiyor. Çünkü okurken öyle çok bütünleşiyorsunuz ki kitapla sanki tamamıyla sizin düşüncelerinizin yazılmış olduğu bir kitabı okuduğunuzu sanıyorsunuz. birkaç cümle;
#Yeni bir cümle kuramayacak kadar kelimesiz kalırsınız kendi cehenneminizde..
#Bir sabah uyandığınızda kentte sığınacak hiç bir taş yapı kalmaz olur artalıkta..Sizi gizleyecek hiçbir bina.Günahlarınızı örtecek hiçbir ev..
#Yarın sabah olduğunda hayat adına dirençli bir sözcük söyleyeceğiz: "yeniden! yeniden! yeniden!" Ve Allah yeniden başlayanların yardımcısıdır!
#Yağmurlu bir havanın ardından birdenbire önünüze çıkan bir gökkuşağına yetişebilmek gibi beyhûde bir telaşa döndü "hayat"...
#Şimdi yaşamak,ucuz ekmek kuyruğunda bekleyen bir genç kızın saklamaya çalıştığı yüzüdür.Şimdi yaşamak, bebeğini terkeden bir kadının göğüslerinden akan hüzündür!
*Hayat, herkesin sustuğu bir anda kulaklarımızı yırtan bir çocuk ağlamasıydı!
*Acı, hep kadınların payına düşüyor...
*Hüzün hep kadınları kesitiriyor gözüne,hüznün gücü hep kadınlara yetiyor.Hüzün en çok kadınların üzerinde güzel duruyor!