İstanbul'da İki İskandinav Seyyah Hakkındaki Yorumlar

seyyah kitaplarına her zaman ilgi duymuşumdur, gizemli bir dünya anlatır gibi bilmediğimiz bir zamanı anlatırlar...okunur ...

istanbulu başka bir gözle yabancı bir gözle objektif bir şekilde görmek okumak hayal etmek çok farklı bir deneyimdi. yazarın ideolojik görüşlerini benimsemesem de dilini bakışını yer yer haklı ve yerinde buldum bu noktada da değerlendirilmeli.

Hamsun'un Sultan Abdulhamid'le göz göze geldiği sahne, çok değerli.

Yazarın Banu Gürsaler çevirileri ekstra keyifli...

Masalsıydı, Andersen kısmını özellikle sevdim.

Osmanlı'ya kendi zaviyelerinden bakan ve bazı hususları tam olarak anlamayan iki yabancı seyyahın Osmanlı hakkında gözlemleri.

Önemli bilgiler içeren ama dikkatle okuyup iyi tetkik edilmesi gereken bir eser. Zira önyargılı bilgiler mevcut.

Biri Sultan Abdülmecit, diğeri Sultan IIAbdülhamit zamanında ülkemize gelen iki yazarın seyahatnamelerinden alınmış tarihsel bilgileri içeriyor. Önemli bilgiler var. İlgilenenler mutlaka okumalı.

Her seyahatnamede bulabileceğiniz sıradan batılı gözlemleri.

seyyahlarımız dünyaca ünlü kişiler ama o dönemi ve osmanlıyı anlatırken bence eksik bilgi ile çok fazla hataya düşmüşler. tekke ve dervişler hakkındaki gözlemler ve düşünceler tamamen önyargılı. Ezanı şiir gibi değerlendirmeleri ise bir başka garabet. ama anlatım dili fena değil. bir de andersen herhalde bir harem kurmak geçmiş içinden. bayağı bir hayıflanma var çünkü. okunabilir de okumasanız da bir şey kaybetmezsiniz. bu arada hamsun un Abdulhamid hakkındaki yorumu da oldukça pozitif.

Yazarların yaptığı gözlemler çok ilginç ama bazende abartılmış.Özellikle tekkeler ve kadın bahsi üzerine yapmış olduğu anlatımlar şüphe götürür.Ancak şöyle bir durumda var.Abdülhamit zamanında tekkelerde ve osmanlı toplumunda bozulmalar çoktu.Belki bu meyanda baktığımızda doğru olabilir.İstanbul üzerine incelemeleri çok yetersiz kalmış.Aslında çok önyargılıda bakılmış desem yeridir.Çok okunması gereken bir kitap değil.

Knut Hamsun ve Hans Christian Andersen, 20. yüzyıl İstanbul'unu birkaç gün de olsa yaşamışlar. Yaşayıp da yazmamak mümkün mü? İki İskandinav'ın üslup, bakış açısı ve merak farklılıkları okur için ayrıca bir zevk elbette. Ancak ikisinin de ortak şaşkınlıkları ve sevgileri var İstanbul'a dair. Boğaziçi'ne hayranlar. Üsküdar'ı ve özellikle Karacaahmet'i büyüleyici bulmuşlar. Çeşmeler ve mezar taşları çok ilgilerini çekmiş. Pera'da ve Eyüp Sultan'da geçirdikleri zamanı daha şairane anlatıyorlar. Dervişleri ve ayinleri elbette anlamıyorlar ama Türklerin peygamber sevgisine gıpta ediyorlar. En çok da şimdi esamesi okunmayan sakinliğimize, kanaat edişimize, tevekkülümüze.

Knut Hamsun'un 1899 yılında yaptığı İstanbul gezisi notlarında(Hilalin Altında) Osmanlı toplumuna ve Sultan Abdülhamit'e bakışını bu biyografik bilgilerin ışığında ele almak, ancak çağdaşlarından farklı olarak Müslüman Osmanlı'ya yargılayarak değil son derece olumlu, müsamahakar ve açık görüşlü yaklaştığını da gözden kaçırmamak anlamlı olacaktır.

kıtabın ismini bir referans notunda görmüştüm ve çok ilgimi çekmişti. kitabı elde etmek için çok uğraştım ama değdi. harika bir gezi inceleme kitabı. en önemli özelliği ise osmanlı imparatorluğunu, 18. ve 19. yüzyılın iki büyük yazarının gözünden anlatılıyor olması. devrin gerçeklerine tamamen tarafsız bir kaynaktan ışık tutuluyor ve yıkılma evresindeki bir imparatorluğun bile haşmetiyle iki avrupalı yazarı kendine nasıl hayran bıraktığını ilgiliyle okuyorsunuz.