E-Dergi

Üretken bir yazar olduğunu söyleyemiyoruz. Elinizdeki ilk kitabı ile Sait Faik Hikaye Armağanı’na layık görülmüş. Devamında Yazılı Kaya. Fazlaca bilinip okunduğunu da söyleyemiyoruz.
•
Çeşitli jüri üyelikleri, bazı edebi derlemeler ve Feyza Perinçek’le birlikte kaleme aldıkları Cemal Süreya biyografisi.
•
Şiirsel denilmiş doğrudur.
Aile ve birey çokça kaleme alınmış doğrudur.

Ama ben kaybolamadım hikayelerinde.

İki defa Ankara. İkisinde de zamanım varken gitmedim söyleşi ve imzalarına. Biliyorum çok seveceğim muhabbetini. Paylaştıklarını.

Nasıl sevilmez ki sürekli anne dolması, turşusu, eriştesi paylaşan bir adam.
•
Ama nedense yazını için aynı cümleleri kuramayacağım. İki oldu ondan okuduğum. Ama nedense bir türlü kabul edemiyorum yazdıklarını. Belki de kimyanın tutmuyor oluşu. Nihayetinde hepimizin yazarı farklı.

Hikayeleri mi? Sen, ben, o. Bizden olanlar. Foto Nuri, Dikran Amca, Laz Osman, Kazım Nami ve diğerleri.

Bir şekilde düşmüştü önüme Mazarin Mavisi. Baya baya severek okumuştum. Gerçi uzun zamandır yazıyormuş da ben yeni buluşmuşum kalemiyle.

Sonrasında Çürüme başlıklı söyleşine katılmış, imzasını almış ve kısa da muhabbet etmiştik.

Samimi, doğal ve tanınmaya başlamanın heyecanı vardı sanki üzerinde. Güzeldi.
•
Velhasıl son eseri Çürüme ile devam ettim ben Cem Kalender serüvenime. Arka kapakta mevcut zaten. Palu Ailesi mevzu.

O uydurma olduğunu düşündüğüm, reyting aracı programlarda defalarca görüp de ilgimi çekmeyen olaylar silsilesi burada baya baya konu edinilmiş sanırım.
•
Büyük sözler söyleyerek değil belki ama ‘toplumsal çürümek’ çevresinde konumlandırarak yapmış bunu Cem Kalender.

Ben halen Mazarin Mavisi’ndeyim. Ama buraya da uğramanızı isterim.

Ara Güler anlatıyor:

“Fransa’ya gitmek için pasaport alacaktı. (…) Meslek hanesine ‘yok’ yazıldı.

Cağaloğlu Yokuşu’nda önemsiz bakışlı, yakaları her zaman kalkık açık bej pardösülü, uzun boylu, sakin görünüşlü bir adam dolaşırdı…

Sait Faik’i bilirdim, okumuştum, okuyordum ama ben kitaplardaki Sait’i biliyordum, beyaz kağıdın üzerinde kara satırlardaki Sait’i.”
•
Böyle bir adam Sait Faik. Şimdilerde iki satır karalayıp da “Araştırmacı-Yazar” sıfatı arkasına sığınanlar gibi değil elbette.

Burgazadası’nda evi, Beyoğlu’nda kiralığı olan bir rantiye belki de.
•
Ama özlenen. Yazını ve yazının içindeki insanlarıyla özlenen biri o. Samimiyetsiz insan kalabalığından kaçarak insanları anlatan da biri.

Hazır Sait Faik demişken uzun zaman önce satın alıp da hangi kitap kolimin içinde olduğunu hatırlayamadığım şu kitabı da iliştireyim incelemeye:

#k:281494

28 yaş. 2018. Bir ilk kitap. Öyküyle adımlayış yazın dünyasına. Mezunu olduğu bölümü itibariyle meslektaş. Türkçe Öğretmenliği. Atanabilmiş midir bilmiyorum