E-Dergi

Dedektif Boddy Lock serisinin ilk kitabıdır. Yazarın da ilk kitabı olduğu için bazı hatalar ve gözden kaçan olaylar vardı. Daha çabuk sonuca ulaşmak varken lafı dolandırmak, ya da olayın başlangıcı ile devamındaki çelişkiler gibi. Bunlara örneklerim çok ama spoi vermek istemiyorum. Ama bunlar tabii ki kitabı kötü yapmıyor. Heyecan ara ara olsa da merakla ilerledim. Çok kolay okunabilen ve hemen biten bir kitaptı. Katil kolay tahmin edilebilir gibi görünse de beni şaşırtmayı başardı. Ben beğendim.

Yazar, şu ana kadar okuduğum kitaplarının arasında ilk defa beni hayal kırıklığına uğrattı. Keşke bu kadar kalın kitap olsun diye uğraşmasaydı da yarısı kadar yazıp yine muhteşem dedirtseydi bana. Elimde süründü resmen. Ortalarda komple konudan koptum zaten. Kendini tekrar eden yerler, uzatılmış sayfalar beni kitaptan soğuttu. Konu evet çok güzeldi, ama dediğim gibi sayfa sayısı az olsaydı keşke. Ayrıca havada kalan yerer de vardı. Yine bir Sebastian Fitzek farkı demek çok isterdim. Her zamanki gibi beni çok şaşırttı demek isterdim, ama o da yoktu. Fitzek, ben bu kitabı senin yazdığına inanmak istemiyorum.

Yazarın ilk kitabı 48 Saat gibi, bu da uzun süre durgun ilerledi. Yazarın tarzı bu artık kabullenip öyle okumak lazım demekki. Neredeyse 3 haftadır elimde süründü ve üzerine 5 kitap bitirdim, ama bu bitmedi. Kitabın sonlarına yaklaştıkça heyecan artıyor. Keşke uzun bir durağan süresinden sonra açılmayıp, başlardan yüksek başlayıp devam etse. Biraz sabır gerektiriyor yani. Bu arada bu kitabın da orjinal adı ‘Ölüm Cezası’ymış. O kadar güzel yorumlar yapılmasına rağmen ben çok beğenmedim maalesef üzgünüm. Sonları evet atağa geçti ve merak ettirdi, ama keşke kitabın en azından %50’si atağa geçseydi.

Hikaye transatlantikte geçiyor. Benim gibi gemideki 23.’üncü yolcuya bir şey olacak diye beklemeyin, çünkü olay o kadar da basit değil, inanılmaz karmaşık. Kitabın başında, Thomas Harris’in Hannibal ve Paul Claeve’nin Temizlikçi kitaplarından ufak örnekler verilmiş. Yazarın pis bir huyu var anladım. Son sayfalarda olay çözüldü derken yine defalarca ‘dur şu şoku da yaşatıyım,’ derken ‘dur bunu da ekleyip son darbeyi vurayım,’ diye diye dumura uğratması. Ve ben bu pis huya bayılıyorum artık. Adam teşekkür bölümünden sonra bile kitaba devam etmiş. Bu arada bu kitap gerçek yaşanan olaylardan esinlenerek yazılmış. Kesinlikle okuyun diyorum.

Hikaye, 1940’lı ve 2017’li yıllar arasında gidip geliyor. Yazarın her zaman ki tarzı aynı devam ediyor. Sarah Jio’nun kalemini özlemişim. Ama benim gibi tüm kitaplarını okuyanlara ufak bir uyarı yapıyım, bu kitabı ilk çıkan kitaplarına göre daha hafif ve sönük kalmış diyebilirim. Önceki kitaplarının ağızda bıraktığı tad, hafızada bıraktığı iz o kadar yoktu. Yine de sonunu bağlayışı çok başarılı olmuş. Beğendim, tavsiye ediyorum.