E-Dergi

Kitabın tek kusur sadeleştirilmiş olması. O da müellifin hatası değil. Çok yararlandım; yalnız, günümüz Türkçesine çevrilmemiş 1955 baskısını sipariş verdim. Daha faydalı olacağına inanıyorum.

Bilgi dolu bir kitap. Anlatım güzel; edebî, zaman zaman da şiirsel. Çok kullanılan; ama, yüzeysel anlamları ile bilinen kelimelerin derinliklerine bir seyahat. Okurların düşünce hayatlarına katkısı olacağı kanaatindeyim.

Cavit SUNAR’a göre: ‘‘Kitap ve sünnetten uzaklaşmanın bir ürünü vahdet-i vücud. Vahdet-i şuhud da kitap ve sünnete tekrar geri dönme çabası.’’ Yazar İbn-i Arabî ile İmam-ı Rabbanî’nin görüşlerini çok başarılı bir şekilde karşılaştırmış. Konuyla ilgilenenlerin kesinlikle okumaları gereken bir kitap.

Hz. Rasulullah (sav) ve birinci ağızdan talebeleri olan sahabe-i kiram hazeratı (ra) ile müctehidin-i izamda (ra) bu vahdet-i vücud meşrebi görünmüyor. Birileri ümmeti oyalanmış ve oyalamış… asırlarca.

Çelişkilerle dolu bir kitap: Vahdet-i vücud bir tevhid mertebesidir (s. 100). Halen ve zevken anlaşılabilen istiğrakvari bir tevhiddir (s. 50). Havas denilen kimselere mahsus bir meşrebtir (s. 68). Sözden ziyade, hâl; akıldan ziyade, keşif ve müşahede makamıdır (s. 101). Tasavvufçular akıldan ziyade keşif ve müşahedeye dayanırlar (s. 97). Akıl ve hissin rolü yoktur (s. 100). Eşya fanidir (s. 100); Fanilere beslediğimiz muhabbet, sonunda bizi hüzne boğar düşüncesinde olup (s. 37) varlık noktasında kâinatı hiçe sayarlar (s. 12). (Halbuki fanileri yaratan Allah’tır. Onlara muhabbet zaafını bertaraf etmek için vücutlarını inkâr etmek anlamsızdır). Alemin varlığını inkâr etmeleri, istiğrak halinde vuku’ bulur. Eşyanın varlığı his ve akılla inkâr edilecek olsa, itikad ve amel bakımından çok mahzurlar ortaya çıkar (s. 47). ından yanlış anlaşılır (s. 101); (yani, hata, yanlış konuşanda değil, doğru anlayan kişide!).