E-Dergi

Tarık Tufanın bu kitabı, bir mahallede yaşayan insanların hayatlarından parçaları, insan hikayelerini içeriyor. Bu kitap yazarın önceden yazmış olduğu kitaplarının toplamı gibi olmuş. Her kitabından birer ikişer esintiler vardı. En sevdiğim yazarlardan birisi olduğu için pek önemsemedim bu durumu çünkü her hikaye hiç sıkılmadan tekrar tekrar okunacak türdendi. Hepsi ayrı ayrı etkileyiciydi.

Bugün 27 Nisan ve ben kitabı bitirdim.
Kitabı genel anlamda yorumlayacak olursam; güzeldi. İlk 100 sayfasının sıkıcı anlatımını saymaz isek eğer, hikaye çok ilgi çekici ve akıcı ilerledi ki uzun süre elimden bırakamadım ve "ne oldu? ne oldu?" diyerek okudum. Kitabın sonunun soru işaretleri ile bitmesi canımı biraz sıksa da, "böyle bitmesi kitaba
yakışır bir hareket" dedirtti bana ve pek takmadım.
Ama şunu eklemeden geçmemeliyim; kitap abartıldığı kadar "muhteşem, harika" falan değil. Sadece tek kelimeyle "etkileyici" hepsi bu. Etkileyici bir hikaye ve etkileyici bir yazarlık.
Eğer okumaya kararlı bir şekilde başlanırsa ve bitireceğim diye karar devam ettirilirse rahat okunabilir. Diğer türlü okuması zor bir kitap. Hele de ilk 100 sayfa bitmeden kitap başlamıyor ya o kısım cidden okuması zor..

Uzun zamandır yarım yarım okuduğum bir kitaptı ve bütün yaz boyunca “okumaya baştan başlayacağım” diyerek elime aldığım bir kitap oldu. Ta ki bugüne kadar. Üç gün önce bitireceğim artık diyerek elime aldım ve bugün bitirdim.
Öncelikle kitap bir çocuk serüveni değil, bir insan serüveni demek istiyorum. İçimizde gizlediğimiz kötülük kavramı ile yüzleşme olarak görüyorum ben bu kitabı. Şöyle ki “ ben olsam ne yapardım?” Diye sorduruyor bu kitap insana ve ben bu soruya; ben küçükler gibi olur, şef kimse ona uyardım diye cevap verirken buldum kendimi.
Kimiz biz? Yöneten mi? Yönetilen mi? Öğretmenken yöneten benim ama ıssız bir adaya düştüğümde yönetilen olurum...
çok şey düşündürdü bu kitap bana. Okuması en keyifli ve en çok tavsiye edeceğim kitaplar arasına girdi kesinlikle.

Harry Potter'ı ilk defa okuyorum. Küçük kardeşime doğum günü hediyesi olarak aldığım setten bu zamana kadar bütün seriyi kardeşime okutmuştum ama kendim hiç okumak istememiştim.
Evde kalma süresinin bu kadar uzadığı zamanlarda "neden okumuyorum?" derken bulunca kendimi okumaya başladım.
Öncelikle kitap çok akıcı bir hikaye ile ilerliyor ve eğer okuma hızınız ileri düzey ise tek oturuşta üç-dört saat gibi bir zaman diliminde okunabilecek bir kitap.
Kitabı büyücüler dünyasına giriş olarak gördüm ben. Muggle olarak okumak eğlenceliydi. Bir çocuğun annesiz ve babasız büyümesinin duygusallığını hissettim. Var olmak için çabalamanın ne olduğunu da çok güzel işlemiş yazar.
Kısacası neden şimdiye kadar filmlerini izlemeyle yetinmişim ki dediğim bir kitap oldu benim için. Seriyi bitirmemle beraber filmleri olan seri kitapları okumaya başlarsam hiç şaşırmam.
Okuyunuz, okutunuz efendim.

Bir çiftlik düşünün, içerisinde her türlü çiftlik hayvanını barındıran ve insanların emri altında yaşayan, Bir gün insanları devirme planı yapan hayvanlar, türlü uğraşlar sonrasında insanları kaçırmayı başarırlar. Özgürlüklerini ilan ettiklerini sandıkları bir an da başa geçenler ve onları yönetenler olur ve ortalık bambaşka bir hal alır.
George Orwell'ın etkileyici kitaplarından biri olan ve üzerine bir çok yazı yazılan bu kitabı, insanın yönetimlerle olan kavgasını ama bir şekilde yeni bir yönetimin altına girişini konu alıyor ve sizi bambaşka bir aleme sürüklüyor.