E-Dergi

buket uzuner günümüz yazarlarının içinde çok önemli bir yere sahip yazar, kumral ada mavi tuna ise bana göre en iyi eseri. özellikle yazarın kullandığı ifade tarzı beni müthiş etkiledi. türk romanlarına ilgi duyanların kesinlikle okuması gereken bir roman.

roman kurtuluş savaşı madalyalı bir türk subayının hayat hikayesini eşi ve 4 çocuğundan oluşan ailesi ve yakınlarına odaklanarak anlatıyor. Kurtuluş savaşı ve cumhuriyetin ilk yıllarında ne zorluklar yaşandığını ve ne sıkıntılar çekildiğini bizlerin iyi bilmesi için bu tür kitapların çok faydalı olduğunu düşünüyorum.
devletlerin haksızca yürüttükleri savaşlardan sanal kahramanlar yarattıkları günümüzde; gerçek kahramanlarımızı unutmamamız ve en azından bu tarz eserlerle yüceltmemiz gönül borcumuzdur.

kitapta toplam 6 öykü var, bunlardan ilk üçü aynı konuyu anlatıyor diğerleri ise bunlardan ayrı. ancak 4 hikaye de toplumsal sorunlara değiniyor. bu yönüyle önemli.
ayşe kulin'in bu kitabında daha önce okuduğum romanlarındaki akıcı anlatımı bulamadım açıkçası. belki de roman yazma tarzı ile öykü arasında olması gereken ayrımın her iki tarzda da yazan yazarlarda pek belirgin olmaması ya da iki yazım tarzının birbirine karışmasından kaynaklanan bir durum diye düşünüyorum.
bununla birlikte ayşe kulin "ne yazsa okunur" bir yazar. bu yüzden kitabın okunmaya değer olduğunu düşünüyorum.

kitap bir ingilizin gözünden atatürk ve kurtuluş savaşını anlatıyor ve zamanın düşman ülkesinin bir vatandaşı tarafından yazıldığı düşünülürse çok da kötü değil. eğer sansürsüz haliyle yayımlandıysa bence kitabın yasaklanacak hiçbir tarafı yok. kitapta atatürkle ilgili karalayıcı bölümlerin kat kat fazlası övücü sayılabilecek vasıfta. ayrıca eğer yazarın hangi tarafta olduğunu biliyorsanız ona göre okuduğunuzdan etkisi nispeten azalıyor. bana göre bu kitap atatürk'ü yücelttiği söylenen lord kinross'un atatürk adlı kitabından çok daha objektif.

Kitabı okumadan önce dışarıdan bir gözün kurtuluş tarihimizi daha objektif bir gözle anlatacağını düşünüyordum ancak böyle olmadığını gördüm. ingiltereden kusursuz bahsedildiği, nadiren ortaya çıkan yanlışların da kişilere yüklendiğini okuyorsunuz. osmanlının iki gemisine ingilizlerin haklı olarak el koyduğunu, mondros mütarekesinde ingilterenin osmanlı tarafını tuttuğunu, aslında osmanlı topraklarında gözü olmadığını vs. düşünmeye zorluyor.
Bunun yanında Atatürk hakkında yazdıklarını ard arda sıraladığımda içkiye ve kadınlara düşkün olduğu, insanlara değer vermeyip onları çıkarları için kullandığı, kitap okuma konusunda başarısız olduğu, çok kararsız olduğu ve akşam verdiği kararların büyük çoğunluğunu sabah iptal ettiği, devlet işlerini içki masasından yürüttüğü, kadınlardan istediğini aldığı istemediğini bir kenara attığı vs. vs. pek de objektif olmadığını görüyorsunuz.
Birçok yazarda gördüğüm ve garipsediğim bir konu aynen bu kitapta da geçmekte. Sözleri ciltlerce kitap yapan Atatürk'ün düşündüğümde batılı kültürle ilgili bir sözü bile aklıma gelmezken birçok yazar Atatürk'ün batı hayranı olduğu ve ülkemizi batılılaştırmaya çabaladığından bahsetmekte. Acaba bu fikre hangi sebeplerle kapılıyorlar.
Kitap Atatürk’le ilgili birçok ayrıntıya yer vermesine rağmen birçok yerde bahsedilenler arasında kopukluklar bulunmakta. Her ne kadar Atatürk'e hayran bir yazar olduğu düşünülse de Atatürk'ü küçültücü ayrıntılar her fırsatta kullanılmaktadır.
Atatürk’le ilgili bir şeyler okumak isteyenler bana göre öncelikle “Tek Adam, Çankaya ve Nutuk'tan başlamalılar.