E-Dergi

Bir arkadaşımın şiddetli tavsiyesi ile aldım okudum. Kitap Siddhartha'yı; bir hint prensinin kendisini manen olgunlaştırmak adına yaşadıklarını anlatıyor.
Tamam, insana birşeyler düşündürtüyor kitap. Ancak, tasavvuf kültürüne aşina insanlar için sönük kalıyor kitabın içindeki mesajlar. Elif Şafak'ın Aşk'ı mesela; çok çok daha fazlasını veriyor insana.
Zamanında dünyada popüler olmasının sebebi, sanırım Batı'ya ilginç gelen o doğu felsefesini anlatan bir roman olması. Ama zaten bizler o felsefeye tasavvuf yoluyla aşina olduğumuzdan, bizim için çok da ilginç bir tarafı yok kitabın diye düşünüyorum.

Sibel Eraslan'ın güçlü kalemini biliyorum; O defalarca okumak isteği uyandıran, anılarından bahsettiği hisli köşe yazılarının tadını biliyorum. Hz. Meryem ile ilgili kitabını da aynı tadı bulabilmek düşüncesi ile aldım.
Okudum; tamam güzel, Hz. Meryem hakkında hiç duymadığımız kadar detaylı bilgi veren, kapsamlı derli toplu bir kitap olmuş. Bu yönüyle okunmasını tavsiye ederim. Ancak; -çoğu yorumlarda aksi söyleniyor ama- ne yazık ki ben o bulmayı ümit ettiğim tadı, coşkunluğu, üslup güzelliğini bulamadım kitapta. Hiç bulamadım değil, ama çok daha gürül gürül, daha insanın içine dokunan bir kitap beklerdim Sibel Eraslan'dan. Bunu tabi ki bazı yerlerde hissediyorsunuz ama kitabın bütününe hakim değildi bu hava (ben hissetmedim yani en azından)

İslamoğlu'nun kitaplarının en güzel özelliği; bilgiyi aktarırken kaynaklarını da göstermesi. Böylece gerçekten güvenilir bir bilgiyle karşı karşıya olduğunuzu görüyorsunuz.
Onun dışında; şu iki yaklaşımı detaylı incleliyor yazar ilk önce: 1) Hz. Muhammed'i neredeyse hristiyanların Hz.İsa'yı yaptığı gibi yücelten, onun her hareketine kutsallık atfeden yaklaşım 2) Hz. Muhammed'in islam dinindeki yerini sadece Kuranın indirilmesinde bir vasıta olmasına indirgeyen; onun sünnetini dikkate almayıp Kur'ana odaklanan yaklaşım.
Sonra yazar; bu iki yaklaşımın da yanlışlığından söz ederek, üçüncü Muhammed'den, denge insanından bahsediyor.
Gerçekten inanılmaz güzellikte bir kitaptı benim için; dinimize karışan aslında dinde yeri olmayan gelenekleri farketmek adına mesela. İslamiyet'in özünü kavrama adına.. Herkese tavsiye ederim.

Hani derler ya; "bir kitap okudum hayatım değişti"; işte "Valla Kurda Yedirdin Beni" de öyle bir kitap benim için! Şaşırtıcı; bilgi yüklü, merak uyandırıcı.
60'lar ve 70'lerde ülkemizde yaşanan sağ-sol milliyetçi-kürt siyasi olaylara 30 yaş ve altı insanlarımız aşina değil. Hep merak ediyordum; ülkemiz bu günlere ne tür siyasi bir konjönktürden geçerek gelmiş diye. İşte bu sorunun cevabını son noktasına kadar veriyor bu kitap, bir roman tadında.
Or'da Kimse Var mı serisinin üçüncü kitabı bu; ama ilk bunu okudum ben seriden. Ve tadı damağımda o kadar kaldı ki, çoğu yerlerini tekrar tekrar okudum.
Romanda, milliyetçi-komunist ayrımlarla ilgili 70'lerin bir görüntüsü veriliyor; ama esas olarak günümüzde tartışıp durduğumuz kürt meselesinin 70'lerdeki görüntüsü üzerine çok muhteşem bilgilerle dolu. Ve bu bilgiler romana o kadar güzel yedirilmiş ki! Kuru bilginin sıkıcılığı ortadan kalkmış; olaylara kendinizi kaptırıyor; bir Günay Rodoplu oluyorsunuz adeta; Şiran'ı ailesini onunla birlikte keşfediyorsunuz.
Yalnız bu kitabı; yine 70'li yıllardaki ülkemizdeki milliyetçi-solcu tartışmasını anlatan başka bir muhteşemromanla; Cihan Aktaş'ın "Bana uzun mektuplar yaz" romanı ile birlikte okumanızı öneririm. Üstüne de Hasan Cemal'in "Kimse Kızmasın Kendimi Yazdım"ını okudunuz mu; tadından yenmez, 70'li yılların ülke gündemi ile ilgili uzman düzeyinde erişmiş olursunuz.

60'larda ve 70'lerde ülkemiz gündemindeki solcu devrimci-milliyetçi çatışmaları merak edenler için çok güzel bir kitap. Aynı zamanda, ülkemizi karıştırmak için ne tür dolaplar çevirildiğini de bizzat o dönemki olayların içinde yer alan Hasan Cemal'in samimi itirafları ile öğreniyoruz.
Direk o siyasi çatışmaların tarafı olan biri tarafından anlatıldığı için çok önemli bir kitap.