E-Dergi

Çoğu zaman çevremizde görüp de tanımlayamadığımız ya da tanımlama ihtiyacı hissetmediğimiz karakterleri,olayları o kadar yalın ve yakınımızda anlatmış ki Murathan Mungan,çevremizde ki kişileri gördüğümüzde, olayları yaşadığımızda veya tanık olduğumuzda 'Deja-Vu' etkisinden kurtulamıyorsunuz adeta.Özellikle 'Aşkın Gözyaşları'nda ki 'Düğün' tasviri,bir düğün için daha başka ne söylenebilir ki sorusunu akla getiriyor.Böyle bir düğünü mutlaka yaşamış gibi hissediyorsunuz.'Pamuk Prenses' de ki prenses karakterinin aslında ne kadar tanıdık olduğunu anlıyorsunuz.Bu örnekleri kitabın diğer öykülerinde de görmek mümkün.Her öyküden ayrı bir ders alacağınızı umduğum son derece başarılı bir kitap.

Oblomov'un; tembellik,uyuşukluk,bitkinlik üzerine yazılan çok ilginç bir kitap olduğunu söyleyebilirim.Kitabı okurken içimde kahramanın miskinliği ile ilgili bir sıkıntı oluştu ve bu sıkıntıdan kurtulmak için kitabı bir an önce bitirmek istedim.Bu,kitabın sıkıcı olduğunu akıllara getirmesin çünkü son derece yalın ve akıcı bir kitap.Benim burada bahsetmek istediğim kitabın vermek istediği mesajı ne kadar ustalıkla ortaya koyduğudur.Öyle ki,ben de tembellikle ya da fazla uyku ile geçirdiğim vakitler için kendimi sorgulama ihtiyacı hissettim.Okurken bol bol düşündüğümü,bitirdiğimde ise tarif edemediğim bir şekilde duygulandığımı itiraf etmeliyim.

'Gündoğumuyla gelen huzura da
Günbatımının sancısına da
Yabancısın.
......
De ki;
Sabahın efendisi sen değilsin
Kimse değil.
Kanamış bir solukla bakmaktan
Yoruldum.
Kimsesi yok kimsenin.
...
“Tanrı Görmesin Harflerimi” dikkatimi ilk kapağıyla çekmişti. Kitabı okuduğumda kapaktaki küçük kızın iç sayfalarda dillenişini görmüş gibi oldum :)
Şiirde duygunun yanında düşünce ve hatta felsefe de arayanlar, Bejan Matur’un kitaplarını gözden geçirmeli..

çok etkileyici bir kitaptı birbirini seven iki insanın 28 yıl boyunca ayrı kalması, bunun yanında savaşın etkileri ve getirdiği acılar...tabi bu ayrılığın en büyük nedeninin savaş olduğu kesin, ama Clara karakterininde etkisi yok değil! ! ! ! onun desteğiyle her şey farklı olabilirdi... kitabın sonunu tek ben mi anlamadım bilemiyorum, biraz anlaşılmaz bitti sanki! ! el ele mi ayrıldılar yoksa herkes kendi yoluna mı gitti? ? ? yoksa bunu okuyucuya mı bıraktılar? ? bu konuda kafamda soru işareti var! ! !"

Kitap adi ve yazarin ismi gercekten muhtesem .Icine girdiginde ise baslangic mukemmel. Hele onsozde kendini tanittigi bolumde 'Sinope yazarin en son kaleme aldigi ilk kitabidir" esprisi mukemmel otesi... Ama ortalari gecince cephanenin bittigi goruluyor. Soyle ki ; Sadi gibi, Halil Cibran gibi yazar, dusunur vs. lerin vecizelerini en baslarda kullaniyor ama sonralari cephane tukendigi icin isimsiz 'ozlu sozler' basliyor: Kuvvetli vurgularin bulundugu anlatilar kitabin hep on sayfalarinda, sonlara dogru cephane iyice tukeniyor tek kursun kalmiyor: Bu planlamayi cok iyi yapmak lazim...Kuvvetli bolumleri kitaba dagitmak lazim... kitapta edit hic yok, yazim hatalari cok ( bu kitap evi ne yazmisa yazar egri dogru hepsini basmis ) bunlarin duzeltilmeleri gerekirdi... Ayrica bazen cok vahim abartilara kacilmis... Ornegin ; Sinope'nin bos sandalyesini anlattigi bolumde ( 56-57. sayfalar ) "Hani bir baba evladini kaybeder de onun bos odasina bakarak dalar...Iste boyle bir duygu hissediyordum..." diye biten paragraf. Eyvah ki eyvah ... Cunku evlat acisi dunyada hic bir aciya benzemez ... yazar herhalde cocuk sahibi değil...